vrijdag 10 september 2010

Het overwegen waard...

Mensen die in het verkeer zelfmoord plegen, zijn de grootste egoïsten die je maar kan voorstellen. Egoïsten, die alleen maar denken aan hun eigen ellende en deze vaak ten koste van anderen willen beëindigen. Het verdriet wat ze aanrichten, bij familie en nabestaanden, is van ondergeschikt belang.


Gisteren ontmoette  ik een oude collega waar ik jaren geleden mee gewerkt heb bij de weg. Het zal meer dan 10 jaar geleden zijn dat we een ervaring hebben beleefd, die nooit meer van onze netvliezen zal verdwijnen.


Een luid getoeter deed ons opschrikken destijds, een vrouw reed met een grote grijns op de verkeerde weghelft en reed doelbewust op een aankomende tegenligger. Met een harde, krakende knal botste ze op de jongeman die haar niet meer ontwijken kon. In een tiende van een seconde was het gebeurd. Twee auto's, totaal in puin, stonden te roken op de straat.


Hoe snel we die 50 meter hebben gelopen weet ik niet, maar het ging er snel. Angstig en met een gevoel van onbehagen, arriveerden we bij de berg verwrongen blik. Mijn collega ging naar de man, ik keek bij de vrouw. Al snel zag ik dat de vrouw niet meer te redden was, ze was waarschijnlijk op slag dood geweest. 


Mijn collega was met enkele omstanders bezig de jongen man uit de resten van zijn auto te halen. Als in slow motion zag ik hoe hij de jongen, onder het bloed, neerlegde en hem begon te reanimeren. Ineens stopte hij, en de jongen ademde wat en trilde op het wegdek. We keken elkaar aan, en met een trots gezicht van hem en en een glimlach van mij gaven wij elkaar een knipoog.


Op dat moment brulde een omstander dat je jongen niet meer ademde. Snel begon mijn collega weer te reanimeren, uit wanhoop schold hij op de jongen, "gvd!, hier"blijven jij! Ambulance personeel dat inmiddels op de plek des onheils was aangekomen nam het van hem over.


Later hoorden wij, dat zijn moeite tevergeefs was geweest, de jongen was in de ambulance overleden.


Toen we gisteren stonden te praten, scheurde er een auto voorbij, luid toeterend. Automatisch dwaalden onze gedachten af naar die dag, waarop een egoïstische het nodig vond een jonge knul van 26 mee te nemen in de dood. Met een diepe zucht, en kippevel op mijn armen, van ik afscheid van deze topper, die zich zo had ingezet om die knul in leven te houden.


Voor potentiële zelfmoordenaars die dit lezen, als je toch levensmoe bent, ros je auto tegen een boom, maar niet tegen andere weggebruikers! 


De kriebels

8 opmerkingen:

  1. 'kippevel'dit raak je eigenlijk nooit kwijt,
    hoe dom kunnen mensen zijn, een ander in gevaar brengen en de angst die overblijft.
    kunnen ze beter in hun huis pillen slikken (als het toch zo nodig moet).
    belast er geen anderen mee.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mensen die in het verkeer zelfmoord plegen, zijn de grootste egoïsten!

    En zo is dat,(ervaring)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Het zelfde geld eigenlijk voor mensen die voor een trein springen, de machinist wordt daar niet vrolijk van en de mensen die de rotzooi moeten opruimen ook niet..

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ben ik helemaal met je eens Hans! Laat ze maar een paar buisjes pillen opeten!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Mijn moeder heeft een einde aan haar leven gemaakt toen wij jonge kinderen waren
    Ik kan het haar nooit vergeven.
    Het heeft ons gezin kapot gemaakt.
    Ze liet 7 kinderen aan hun lot over
    Tot op de dag van vandaag heb ik er problemen mee.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. dat is inderdaad erg! Juist als je haar zo nodig bent, laat ze jullie alleen. Ik kan je alleen maar veel sterkte wensen.

    BeantwoordenVerwijderen