Humor, het ligt op straat.

Bouwvakkers hebben een apart soort humor, vaak gekneed van dubbelzinnigheid, directheid en een seksueel tintje. Diegene die op het seksueel gedeelte wachten, kunnen nu verder scrollen of browsen, dat doen we en andere keer weer. Alhoewel....


Overal waar je werkt loopt er wel zo'n betweter rond, ik noem deze bemoeizuchtige mensen schertsend 'buurtneukertjes'. Meestal zijn het mensen die in de WAO zitten, gepensioneerden, of domweg werkschuw tuig (Excuse my french). Het blijft voor mij altijd weer een uitdaging om dit soort mensen van repliek te dienen, het liefst met humor, maar soms ook met ernst.


Het was op een frisse november ochtend, toen we in het Groningse Siddeburen aan het werk gingen. Heerlijk herfstweer om bezig te zijn, niet te warm, niet te koud. Er moesten vleugels aan de opritten gemaakt worden, de schuine kanten aan de zijkanten dus, dit even voor de leken onder ons. Het werk vlotte lekker, tot dat we bij een oprit kwamen, waar een boom dichtbij stond. 


Dat deze boom een belangrijke stempel op onze dag ging zetten, kom hij ook niet bevroeden. We moesten de rechtervleugel maar wat kleiner maken, zei de uitvoerder, dat wordt wel weer hersteld als die boom weg is. Goed, het vleugeltje aan de oprit gemaakt, het was natuurlijk geen gezicht, totaal a-symmetrisch, gewoon niet in evenwicht, maar ja, befehl ist befehl.


Het zijn van die projecten waarbij je altijd wel wat toeschouwers trekt, ook nu was het geen uitzondering. De oudjes komen je vertellen hoe het vroeger, of met een bakkie koffie plus een met boter besmeerd plak koek. Het zijn vaak leuke momenten, waar je ook nog eens grappige verhalen hoort van de lokale hangouderen. Er hing een gezellige stemming, de oudjes hadden lol om mijn scherpe opmerkingen, totdat het leek of er een ijzige wind door de straat waaide.


Een oude kenau kwam aan gesjokt, gezicht op zwaar weer, en mopperend klagen dat het werk niet opschoot. Ik deed in mijn enthousiasme de kniebeschermers af, en stak ze in haar richting en zei: "hier, als jij het sneller kan, ga je gang!" Het werd doodstil, toen besefte ik dat dit geen gewone bewoonster was. Haaa, dacht ik, dit is hier de buurtneuker, en sleep in mijn hoofd al de messen, ik was er helemaal klaar voor.


Het duurde een paar seconden toen de serene stilte verscheurd werd door haar krakende stem. In het plat Gronings kwam de donder over over mij heen, hoe ik dat in mijn hoofd kreeg om te zeggen en dat we er maar een rommeltje van maakten. En zo bleef ze maar door ratelen, prutsers waren we, nietsnutten die alleen maar koffie dronken. 


Dat werd zelfs mij te gortig, en rustig vroeg ik, vind je het niet mooi dan? 'K vin dr niks aan tierde ze, grote rommelpot! Opdat moment flitste er net een mooie blonde dame voorbij op de fiets, achter in de twintig, heel sjiek gekleed.
Met een blik naar die mooie meid, zei ik tegen mijn collega dat het voor mij geen straf zou zijn om naast haar 's ochtends wakker te worden. 


Op dat moment begon dat oude fossiel naast mij weer te kraken, dat was taal wat zei hier niet meer wilde horen. Voor dat ik het door had, ontglipte het mij, en met een norse stem vroeg ik, alsof ze er last van had?  Als door een wesp gestoken sneerde ze: "ja!!!" Waarop ik het niet kon laten om te zeggen als het niet leuk vond, ze beter op kon donderen.


Verbouwereerd keek je om zich heen, steun zoekend bij de mensen die om ons heen stonden te grijnzen. Niemand zei wat, en onder een luider wordende lachen maakte ze dat ze weg kwam.


Ze is niet meer bij ons geweest te klagen, wel hield ze, als het even kon, ons met een chagrijnig gezicht in de gaten. 


Bouwvakkershumor, het maakt het werk lichter. Ze doen dat niet om je te sarren, maar zie het als een vorm van afreageren. Of als een compliment, als je voorbij fietst, mooi opgemaakt, en er wordt gefloten en gejoeld.


De kriebels