dinsdag 21 september 2010

Wie kent ze niet?





Eikels, ze zijn er in verschillende maten, vormen en kleuren. Grote, kleine, langwerpig, korte stompjes, noem het maar op. ze zijn er. Zomereik, wintereik of de Amerikaanse eik, noem ze maar op, vruchten genaamd eikels dragen ze allemaal.


Als het herfst is, bereiken ze een punt waarop ze rijp zijn en vallen van hun drager in de hoop een prachtige eik te worden.


Zo is het ook bij mensen, ze zijn er in verschillende maten, vormen en kleuren. Lange, kleine, dikke en dunne. Witte, zwarte, gele, rode en alles wat daar tussen in zit. Immers de mens mengt makkelijk, net zo makkelijk als waterverf.


Soms lijkt het wel, of de mens zich te gemakkelijk laat mengen, bijvoorbeeld met een eik. Ik weet niet of onze lieve heer het zo bedacht heeft, maar ze bestaan. Zo heb je asociale eikels, Twitter eikels, domme eikels, enzovoort. En je kan ze overal tegenkomen, in het verkeer, in wachtrijen, op het internet, op je werk.


Ook is er nog een andere variant van de eikel, maar die laten we vandaag buiten beschouwing.


Helaas, in tegenstelling tot de variant, die aan de boom hangt, komen de menselijke eikels het hele jaar voor. Het zij zo, onze lieve heer heeft vreemde kostgangers, maar juist die maken het leven zo interessant. Carpe diem.


De kriebels 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten