Poezenleed...

Oh mijn God nee!, dacht ik, toen de kop 'Playmates in staking' in mijn gezichtsveld verscheen. Geen mooie opgemaakte, gefotoshopte dames in spannende lingerie meer. 

Met een toch best wel redelijke teleurstelling van al dat spannends te moeten missen, begon ik het artikel te lezen. De sexy stoeipoezen vinden dat het mannenblad een slecht en amateuristisch beleid hanteert en dat het veel gemaakte beloftes niet nakomt.


Zo zeggen de dames, zou Playboy voor hun carrières zorgen, maar hier komt volgens de vrouwen niets van terecht. Maar ze zijn niet boos op de redactie, maar op de directie. Die geeft, in de visie van de babes, te weinig feestjes.


Ja, zou lust ik er nog wel eentje zeg. Als je talent hebt, en je inzet voor je carrière, dan heb je de Playboy directie niet echt nodig. Mooi vrouwelijk vlees verkoopt altijd goed naar mijn mening.


En als dan mijn oog valt op de reclamebanner bij het artikel, dan denk ik och.... bij de Bonprix werken de dames wel, en ze zijn minstens net zo mooi.

De kriebels.

Volledige overgave

Het genoegen, wat jij mij schenkt, zo heerlijk nat en warm.
Nat en warm, zo ontvankelijk voor mijn lijf.
Mijn lijf, wat jij met volle overgave tot je neemt.


Je geur, zo sterk en aromatisch als een bloem.
Als een bloem, die deze vlinder naar zich toe probeert te lokken.
Naar je toe lokken, dat doe je met hart en ziel.


Het verlangen om samen te zijn, is erg groot.
Zo groot, je wilt mij en het liefst bloot.
Mijn bloot lijf, dat jij volledig omsluit.


Het moment als in je ga, zo hevig en zolang verwacht.
Zo hevig en verwacht, de climax, het hoogte punt voor de nacht.
Als ik in je glijdt, je om mijn heen voel gaan, is gewoon wow.


Mijn lief badje, je overgave doet mij zo goed.
Zo goed, dat ik je elke dag bezoeken moet.


De kriebels

compromisloos

Ik ben blij, blij dat ik hier kan schrijven wat ik wil. Niemand die mijn tekst naleest of het wel kan, of dat het net over het randje is. Ja, soms is het scherp, en soms ook hard. Een andere keer weer met een knipoog, of zelfs met een traan.


Dat het soms grammaticaal van geen meter klopt, zal mij een grote rotzorg zijn. Mensen die daarover vallen, snappen vaak ook niet de essentie van mijn blogsels. Maar goed, ik wilde niet over die azijnzuipers schrijven.


Of eigenlijk toch wel, over heel enge azijnslurpers nog wel. Mensen die pleiten voor het vrije woord, maar het in de praktijk niet belijden. Enge figuren die een collega blogger/columnist probeerden te censureren. 


Censuur toepassen op een blog, dat staat voor mij gelijk aan iemand monddood maken. En laat ik daar nu vreselijk de schurft aan hebben, het vrije woord is voor mij heilig, zelfs als ik het er helemaal niet eens mee ben.


Het overkwam Afshin Ellian, een kritisch columnist bij het NRC Handelsblad. Enge politiek correcte mannetjes die nog strak in de multiculti bagger geloven, maakten hem het schrijven onmogelijk. (Lees zijn verhaal hier)

Iemand die zo uit zijn hart schrijft, kan je niet intomen met censuur. Maar dat snappen die mannetjes niet, die willen alleen horen hoe goed de multiculti het doet, en zeker niets verkeerd horen over lange tenen van de Islam.


Als ik dit lees, kon het zo uit mijn hart komen: 'Ten aanzien van de vrijheid ben ik compromisloos. Ik meen dat zowel absolute armoede als de socialistische verzorgingsstaat de menselijke waardigheid aantasten. Hannah Arendt, die ik bewonder, leerde mij dat in een gelijkgeschakelde gemeenschap geen vrije samenleving mogelijk is.'


Beste Afshin, in deze strijd zal je mij aan je zijde aantreffen. De vrijheid is heilig!


De kriebels

Een nieuwe trend?

Dreigen, dreigen en nog eens dreigen. Het lijkt wel zo langzamerhand in onze samenleving geslopen te zijn. Of het nu op het internet is, of per geheim telefoonnummer, of via een dreigbrief, het maakt niets uit, het schijnt normaal te worden.


Waren het vroeger nog de activisten aan de extreem linkse zijde, die dit middel gelimiteerd vonden om hun doelen te bereiken, vandaag de dag nemen ook haatbaarden en ander geestelijk gestoord gespuis deel aan dit soort idioterie.


Iedereen kan zich nog de noodkreet van Pim Fortuyn voor de geest halen, toen hij zich naar de Minister-President Kok richtte, en riep: 'U bent ook mijn Minister-President!' Kok deed dit lacherig af, en we weten inmiddels wat de gevolgen waren.


Je hoopt dat men van het demoniseren geleerd zou hebben, maar helaas, niets is minder waar. Met de opkomst van de PVV, zie je weer, dat de oude stellingen worden betrokken. Hel en verdoemenis worden uitgestort over elkaar als of het oorlog is.


En ja, ook de VARA laat zich niet onbetuigd, zeker niet als publiek uithangbord van de PvdA. Onder aanvoering van de moraal ridder Francisco van Jole en de website JOOP.nl, is er regelrecht een haatcampagne op gezet, om ons op het gevaar te wijzen.


Dit soort idioten beseft niet, of juist heel erg goed, wat voor consequenties dit soort stemmingmakerij oplevert. Mensen als van Jole genieten schijnbaar van de aandacht die het brengt, maar denken vaak niet verder over de gevolgen na.


Ik noem een Ayaan Hirsi Ali, een Geert Wilders, of een Soorah Hera. Allemaal mensen die voor hun leven moeten vrezen. En sinds kort ook VARA werknemers. Paul de Leeuw deed zelfs voor de televisie een emotioneel pleidooi. 


Nou is Paul de Leeuw in mijn ogen ook een grote flapdrol hoor, maar ook hij verdient het niet om te vrezen voor zijn gezin. Dan ga je te ver.


En natuurlijk weet ik wel, dat zo'n kwal als van Jole, mensen niet persoonlijk bedreigt. Maar hij had zich wel kunnen bedenken dat dit zou kunnen gebeuren. En misschien hoopte hij er ook wel op, immers negatieve aandacht is ook aandacht.


Wat misschien nog wel een voordeel van dit alles zou kunnen zijn, is dat de VARA zich nu tweemaal bedenkt voordat ze weer mee gaan met gasten als van Jole. 


Je zou het heel grof een koekje van eigen deeg kunnen noemen, zoals Paul Rosenmöller dat heeft mogen ervaren na de moord op Fortuyn. Maar ik zal het niet zo noemen, daar ik bedreigen verwerp en afkeur. Zoals ik alle idioten afkeur, die bedreigingen uiten, naar wie dan ook. 


Discussies moet je op het scherpst van de snede kunnen voeren, openhartig en eerlijk. 


De kriebels.

Onbegrip...

Iets bedenken of uitvinden wat totaal niets toevoegt, mag ik dat onzinnig noemen? Neem nu het volgende artikel, een armbandje waar aan de man kan zien of z'n vrouwelijke partner ongesteld is.


'Uitvinder van dit functionele sierraad is de Britse Karl Dorn die zijn armband de naam 'Help for Husbands' meegaf, meldt Het Laatste Nieuws. Momenteel werkt hij nog aan een prototype dat meedingt in een uitvinderswedstrijd. Als man van en vader van twee kon hij met zijn vrienden in het café meepraten over de strubbelingen die de maandelijkse periode met zich kan meebrengen. Hieruit ontstond het idee voor het armbandje dat hij voor enkele euro's wil verkopen.'


Ik zie het al helemaal voor mij, van die Onslow types, die achter een glas dood bier zitten te klagen over de menstruatieperikelen van hun vrouw. Echt van die horken, die het niet begrijpen, dat het de schuld van de man is, als de vrouw ongesteld is. 


Maar goed, laten we even verder lezen wat deze Einstein nog meer te vertellen heeft: 
'Het is een visuele hulp voor mannen zodat hij wat meer begrip kan opbrengen tijdens bepaalde tijdstippen van de maand. Er rust nog steeds een groot taboe op dit onderwerp, daarom durfde ik het niet goed te lanceren. Maar als je koppels kunt helpen elkaar te begrijpen en beter te communiceren dan is het de moeite waard dit taboe te doorbreken", aldus de 43-jarige uitvinder.'


Er heerst een groot taboe op dit onderwerp? Ja, in de Pub wel, dat kan ik mij best voorstellen, maar kom eens hier in Nederland beste Karl. Als je de reclames van menig maandverband/tampon fabrikant ziet, dan zal je zien, dat het echt de mooiste periode van de maand is. Kreten als: 'Have a happy period' zijn niet van de lucht.


Op zich klinkt het best wel logisch, hoe dit verklikkertje werkt. 
'Het humeur is namelijk niet het enige dat schommelt tijdens de menstruatie. Ook zijn er subtiele temperatuurswisselingen die het armbandje oppikt en daardoor van kleur verandert. Die kleur is voor mannen het teken dat ze of afstand moeten houden of natuurlijk extra lief moeten zijn.'


Wederom bewijst deze kroegtijger het onzinnige van dit bedenksel. Immers, als een verstandige kerel ga je juist niet afstand nemen van je vrouw, of extra lief doen als ze opoe op bezoek heeft. Als een vrouw achterdochtig is, is het wel die week dat haar hormonen door het dolle zijn.


Mijn conclusie is dan ook, laat kroegpraat in de kroeg, en besteed meer tijd aan je vrouw, beste Karl, dan zie je zelf ook wel in, hoe nutteloos je bedenksel is.


De kriebels.

De eerste keer

Zo onwennig, zo benieuwd naar het gevoel, het strakke gevoel. De eerste keer dat hij er in gaat, een combinatie van voorzichtigheid en tederheid. 


Het hevige verlangen, dat om kan slaan in onzekerheid. De onzekerheid die kan leiden tot pijn, het eerste pijntje als hij er helemaal in gaat. 


De angst, angst voor het branderig gevoel. Het branderig gevoel wat de kop kan opsteken als je te snel bent.


De zucht, de zucht die geslaakt wordt als hij perfect past. Het onzekere gevoel dat plaats maakt voor het genot. Het genot laat je voelen dat dit een perfecte combinatie is.


Na de eerste stap, gaan we verder, verder met de volgende. De ervaring die je hebt op gedaan komt nu goed van pas. Voorzichtig maak je de opening iets ruimer, een ietsje maar.


Met volle overtuiging dring je naar binnen, helemaal naar binnen. Wederom voel je hoe heerlijk hij zit. Perfect, hij zit perfect, alsof je voor elkaar bestemt zijn.


En dan, dan sta je op, je trekt je oude schoenen aan en loopt weg met een voldaan gevoel.


Oh men, wat ben ik toch gek op het passen en kopen van nieuwe schoenen!


De kriebels.

Heilige huisjes

Het is toch ook wat, anno 2011 vallen de heilige huisjes bij bosjes om. Wat tot vorig jaar nog driftig in de doofpot werd gestopt, komt nu met een rotgang naar boven drijven.


Het was natuurlijk een publiek geheim dat het gebeurde, maar sinds een jaar kan het niet meer onder de mantel der sacramenten verstopt worden. De daders, die niet tot deze Roomse zaligheid behoorden worden al sinds jaar en dag publiekelijk aan de schandpaal genageld, echter deze vromen niet.


Het gaat er nu druk worden, op de schandplek, waar nu ook de bewoners van de omgevallen heilige huisjes terecht gaan komen. Niet dat ik dat betreur hoor, immers, het is alom bekend dat ik dit soort beesten liever zie bungelen, dan klungelen.


Nu, nadat sinds een jaar het misbruik door priesters met pedofiele/homoseksuele neigingen ruimschoots in de media is geweest, is het voor het openbaar ministerie nog niet zeker of er tot vervolging kan worden over gegaan. 


Het gaat om zes zaken die door de commissie Deetman aan het OM zijn geleverd. "Wij adviseren de aangevers een gesprek aan te vragen met een zedenrechercheur,” aldus de zegsman van het OM. „In zo'n gesprek kan aan de orde komen wat er is gebeurd en kan bekeken worden of de zaak is verjaard. De melder kan vervolgens beslissen of er aangifte wordt gedaan”.


Kijk, daar wringt naar mijn mening de schoen, zedenzaken zouden nooit mogen verjaren. Bij het verjaren van dit soort zaken, is het slachtoffer dubbel de pisang, en de dader gaat vrijuit.


Ook voorkom je blunders zoals hier onder beschreven. Let wel het gaat mij er niet om of iemand schuldig is, of niet, maar om het argument.



Zedenzaak toch niet verjaard
door Jan Reijnders BREDA. zaterdag 07 februari 2009
   
De rechtbank in Breda verklaart het Openbaar Ministerie toch ontvankelijk in de zedenzaak tegen een nu 73-jarige grootvader uit Oosterhout.


Het OM was ervan overtuigd dat de zaak, die dateert uit 1991 verjaard is en vroeg de rechtbank om 'niet ontvankelijk' verklaard te worden. Volgens de officier van justitie was het misbruik van opa van zijn toen tienjarige kleindochter al in 2003 verjaard.


De rechtbank stelt echter vast dat de zaak pas in 2011 verjaart. Voor de grootvader in kwestie maken de curieuze juridische verwikkelingen niet uit. Het OM wordt weliswaar tegen wil en dank ontvankelijk verklaard, maar de man wordt vrijgesproken. De rechtbank ziet te weinig bewijs voor het misbruik in 1991, waarmee het meisje pas in 2005 voor de draad kwam.


De rechtbank stelt vast dat de belastende verklaringen van de vriend en de moeder van het meisje louter en alleen uit haar koker komen. Bovendien heeft de 73-jarige verdachte, ook op de strafzitting, 'consequent en gemotiveerd' ontkend, overweegt de rechtbank.


Het Openbaar Ministerie trekt lering uit de ongelukkige gang van zaken, verzekert officier van justitie Huibert Donker. "Dat de zaak verjaard zou zijn, baseerden wij op een landelijke richtlijn waar een foutje in bleek te zitten. Dat trekken we ons aan. Natuurlijk willen we een ongeluk als dit voorkomen. Juist de zedenwetgeving is zeer ingewikkeld, omdat die herhaaldelijk is veranderd."
(bron)


Verjaren van zedenzaken blijft in mijn mening een slechte zaak, immers het schrikeffect en het gevoel van gerechtigheid, wordt zo te niet gedaan. Het is immers begrijpelijk, dat slachtoffers, die het een en ander al verdrongen of verwerkt hebben, niet voor de formaliteit weer omhoog willen halen.


En zeker binnen een instituut als de Rooms-Katholieke kerk, een kolos die er prat op gaat een voorbeeldfunctie in de samenleving te hebben, zou voorop moeten lopen, om die verjaring van oude zaken er af te krijgen. 


Ja, van mij mogen die verjaarde zaken met terugwerkende kracht wel heropend worden, immers het gaat om een delict, die voor het slachtoffer levenslang betekend. Zeker als je weet wat sommige beesten met kinderen hebben gedaan.


Ik kan het niet over mijn hart krijgen om hier bewijsmateriaal te plaatsen van door pedofielen uitgescheurde achterwerken van jongens, maar eigenlijk zou het wel moeten.

En ook die mensen die weten/wisten wat er gebeurde, zoals Kardinaal Simonis mogen van mij keihard aangepakt worden. Indirect ben je dan medeplichtig aan het toestaan van kindermisbruik. Het zou die man sieren zich aan te geven bij Justitie. Zeker als je ziet hoe hij het ontkent heeft, terwijl hij wel degelijk wist wat er gebeurde.

Simonis: misbruik bestaat niet in RK kerk

AMSTERDAM -  Kardinaal Simonis heeft nog geen vijftien jaar geleden tegen de klagende moeder van een misbruikt misdienaartje gezegd: "Dit bestaat niet in de Rooms-Katholieke kerk. Daar doen wij niet aan".

Haar zoon werd in de jaren tachtig langdurig misbruikt door de pas vorig jaar geschorste priester Ron V. (nu 59).

In een interview met de NRC zegt de priester: "ontucht met kinderen? Het was een uiting van affectie".

V. hing altijd de populaire priester uit. "Bij pastoor Ron mocht altijd alles, wisten de misdienaars en jongetjes destijds in de wijk Meerzicht in Zoetermeer. Hij had computerspelletjes en snoep en nam regelmatig jongens mee naar de sauna. De nu 41-jarige Erwin: "We maakten uitstapjes en gingen zwemmen en met de auto rijden. Ik zat op zijn schoot te sturen en hij gaf gas. In de sauna heeft hij me aangerand".

Een van de moeders ontmaskerde Ron al in 1988, maar de zaak werd onder het tapijt geschoven, klaagt ze in de krant. Simonis promoveerde de steeds van parochie wisselende Ron (Amersfoort, Eindhoven) uiteindelijk zelfs. En als de moeder bij Simonis verhaal ging halen, werd ze weggestuurd.

De priester zegt tegenover de krant dat hij zichzelf "niet gevaarlijk" acht. ,,Ik val op jongens van rond de veertien jaar. Daar kan ik niets aan doen.''

Sinds hij op non actief is gesteld, begon hij een praktijk voor neuro linguistisch programmeren en hypnotherapie. Hij helpt nu mensen af "van angst en twijfel en nachtmerries"...

Simonis ontkent in een officiele reactie dat hij Ron beschermde. Aartsbisschop Wim Eijk schorste de pedoseksueel vorig jaar van al zijn pastorale taken. Justitie vermoedt dat hij tientallen kinderen heeft misbruikt.

(bron)

Laten we hopen, in naam van alle slachtoffers, dat al die heilige huisjes gaan vallen, waar zo'n viezerik werkt.

De kriebels

Extreem rechtse bewegingen

Rechts, ja ik ben rechts. Extreem rechts zelfs! Ik kan dat gewoon niet ontkennen. Koffie drink ik met rechts, ik voetbal met rechts, ik doe alles met rechts. Ja je leest het goed, ik ben extreem rechts!


Mijn oudste twee kinderen zijn ook rechts, net zoals ik, extreem rechts.


Dit zet de verhoudingen thuis goed op scherp, want mijn vrouw en de jongste twee meiden zijn links, extreem links zelfs. In tegenstelling tot ons drietjes, hebben ze niets met rechts.


Van de andere kant, drie rechtsen houden de drie linksen in balans, en visa versa.


Ik kan echt niets met links, dan ben ik niets, een kneus, ja, gehandicapt zelfs. Op de pc werken kan ik dan wel vergeten, de nodige handelingen met toiletpapier is al helemaal een drama. Het is soms echt niet fijn om rechts te zijn.


Zat ik maar in het midden, dan was ik links en rechts. Oh wat zou dat makkelijk zijn.


Helaas, ik ben rechtshandig, extreem rechtshandig.


De kriebels

Een eng klimaat

Het begint eng in Nederland te worden, zeker er nu weer verkiezingen aankomen.  Voor het eerst maken we een ongekend fenomeen mee hier in dit kleine landje, politieke kleurenblindheid. Of beter gezegd, de ander wijzen op zijn 'foute ideologie', maar je eigen bekrompenheid niet willen zien.


Ook de media maken zich hier schuldig aan. Roept een 'objectieve' publieke zender dat er bij de PVV (uiteraard) banden zijn met het extreem-rechtse blok, dan ontmaskert een ochtendkrant weer een PvdA'er die weer enorm zijn zakken doet vullen met belastinggelden. 


Waar zijn de dagen gebleven, dat je elkaar met argumenten bestookte tijdens een goede discussie? Samen constructief samenwerken, om dit land weer goed op z'n poten te zetten, dat mis ik.


Het moet anders in Nederland, dat is wel duidelijk. Minder subsidies voor onzinnige projecten, minder managers in de zorg, ontwikkelingshulp eens beter onder de loep gaan nemen. En och, gekozen rechters zou van mij ook nog wel mogen.


Maar ook de verschillende culturen, die ons land rijk is, moeten we koesteren. Dit land moet een veilige haven blijven voor mensen die ons hulp echt nodig hebben. 


Eerlijk gezegd, als ik soms reacties lees van mensen, die zich progressief noemen, open staan voor andere meningen, dan krijg ik kippevel. Juist dan, bij een andere mening, is het progressief denken verdwenen. Vergelijkingen met de enge jaren 30 vliegen je om de oren.


Juist dan, als er constructief gedacht moet worden, keert men zich in hun eigen tunnelvisie. En dan komen tot een goede oplossing voor de problemen die moeten worden opgelost, is schier onmogelijk.


Waar is nu de tolerantie, die ons land vroeger kende? Er was plaats voor andersdenkenden, andere geloven, andere culturen. En nu? Dit land is aan het afglijden naar een samenleving, die niet de mijne is.


Het onder de loep nemen van politici is een goede zaak, maar wel zolang het van alle politici gedaan wordt. Helaas, wederom is dit een utopie. Je zal bij de 'objectieve' omroepen zelden iets horen over de zakkenvullende politici van bv. de PvdA. 


Binnenkort hebben we verkiezingen, ik ga stemmen omdat het mijn recht is, maar bij God, ik twijfel tussen blanco, of op een proteststem tegen de stemming makerij hier in Nederland.


Laat ik dit maar afsluiten met de woorden van iemand, die ook dit politieke klimaat meer dan beu is, ik quote: 'Men roept maar over de PVV. Het is ook niet mijn partij en zal het ook nooit worden. Maar wie zich in de geschiedenis verdiept, ziet schokkende parallellen tussen het valse rode gestook van vandaag en de demagogische hitserij van de NSB.'


De kriebels

Onderhoud is weer voorbij

Zo blog is weer in de lucht na wat onderhoud, in tegenstelling tot de vrienden van Jeroen van Baardwijk zeggen. Lees hier het stukje van een paar autistische gasten die met het "Wij van WC-Eend" principe werken. Immers zij hebben altijd gelijk.  Voor de rest zal het mij verder een zorg zijn wat voor kritiek die gasten op mijn blog of persoon hebben. En trouwens, zullen ze het al gelezen hebben, dat ik voor de doodstraf ben, speciaal voor mensen die kinderen misbruiken. 


De kriebels

Een poepje laten ruiken

Stevig van postuur was hij, zeker voor zijn leeftijd. En ondeugend, erg ondeugend. En brutaal, met een vleugje vandaal erbij, ja, dat past precies bij die knul. Gorko noemden wij hem.


Volgens zijn moeder was het niet waar, dat hij de blaag van de buurt was. Stee vast ontkende zij, wanneer er weer een boze buur aan haar deur stond te tieren, dat hij erbij was geweest. Menig konijn in de buurt zal echt niet met weemoed terug denken aan die tijd, dat ze nog bij ons in de buurt woonden.


Op een zwoele zomeravond ergens in augustus, waren we met kennissen achter ons huis te barbecueën. Het was zo'n heerlijke rustige zondagavond, waar je alleen de vogeltjes en het vuur van de barbecue hoorde.


Een luide gil klonk ineens door de serene stilte, gevolgd door het geluid van een fiets die op de tegels geworpen werd. 'Mamaaaaaaaaaa ik moet poepuhhhhhhh' klonk het door de buurt, 'toe nouuuuuuuuu, ik moet nodig'.


De boef van de buurt kwam voor een gesloten deur te staan, de rest van het gezin was uit fietsen. Na een minuut van krijsen en aan de deur trekken, drong het tot hem door, dat ze deze keer echt weg waren.


De teleurstelling maakte snel plaats voor woede, ontembare woede. Het grijnzen van zijn twee vaste partners in crime, maakte het er ook niet beter op. Alles achter het huis wat hem voor z'n voeten kwam moest het ontgelden.


Onze kennissen, die met grote ogen dit schouwspel waar hadden genomen, konden hun lachen haast niet onderdrukken. Na een korte uitleg van ons, wie die deze knaap was, vervolgen wij dit spektakel. 


Inmiddels was Gorko er achtergekomen, dat de schuurdeur niet afgesloten was. Met een ferme beweging gooide hij de deur open, en riep: 'Zo!'. De twee knapen, die inmiddels al door hadden dat er weer tegen het gepraat kon worden, vroegen wat hij van plan was. 'Ik schijt wel in papa's schuur' tierde hij, 'dat zal hem leren, de deur van het huis op slot te doen'.


Op dat moment namen de man en ik net een teug van ons pilsje. Twee grote fonteinen bier spoten door de tuin, toen wij de uitspraak van de bengel hoorden. Op handen en knieën kropen wij richting onze stoelen terug, dit konden wij niet langer zien en aanhoren.


Het luide gekreun van de buurjongen had inmiddels plaats gemaakt voor het geluid van scheurende en schurende kranten. Luid lachend en vrolijk gingen de drie boefjes er weer van tussen.


Het duurde niet lang, of de buren kwamen terug van hun zaligmakende fietstocht. We konden horen hoe de buurman vals fluitend naar de schuur ging, om de fietsen naar binnen te zetten. 


Ineens klonk er een ijzige gil en het geluid van vallende voorwerpen. 'Gloeiende, gloeiende, gloeiende' hoorden wij de buurman schelden, 'er heeft een hond in de schuur gescheten!'. 


Dit was voor ons de druppel, we konden het niet meer houden, en we lagen dubbel van het lachen achter het huis. En nog steeds, na vijftien jaar, en veel bier, komt dit verhaal ter sprake als we weer eens met z'n allen barbecueën.


De kriebels

Zolang het ze zelf maar goed uitkomt.....

Heel geitenwollensokken minnend Nederland viel over een uitspraak van de PVV, om asocialen bij elkaar te stoppen. Zelfs op JOOP.nl, onder leiding van Francisco van Jole, 

je weet wel, de 'politiek correcte en objectieve' tegenhanger van GeenStijl, werd een 'spotprent' geplaatst met een verwijzing naar de Holocaust.


Maar tot mijn verbazing, las ik in 'De Volkskrant' dit bericht:

Kamermeerderheid wil aso's in containerwoningen

ANP − 25/04/05, 11:40

Een ruime Kamermeerderheid van CDA, PvdA en VVD wil huurders die ernstige overlast opleveren, gedwongen laten verhuizen naar een containerwoning buiten de stad....

CDA, PvdA en VVD willen dat gemeenten en maatschappelijke instellingen gezamenlijk zorgen voor goede begeleiding van de asociale huurders. Als ze hun leven hebben gebeterd, zouden ze weer naar een normaal huis kunnen terugkeren. Een aantal gemeenten in Nederland beschikt al over ‘laatstekanswoningen’.

Volgens CDA-Kamerlid Sterk worden buurtbewoners die last hebben van de asocialen, vaak met hun klachten van het kastje naar de muur gestuurd. ‘De politie en de woningcorporatie verwijzen naar elkaar. De buren zijn de dupe. Daar moet een eind aan komen.’ Gemeenten en maatschappelijke instellingen zouden door de nieuwe wet gedwongen worden op te treden tegen veroorzakers van overlast.(link)

Volgens mij hebben een aantal mensen in de politiek last van geheugenverlies, nou ja, wanneer het ze uitkomt.

Een gevaarlijke ontwikkeling

De vrijheid van meningsuiting is voor mij iets wat heilig is. Elkaar in de ogen kijken met een open vizier en op een nette manier je mening kunnen zeggen. Helaas is deze manier van discussiëren niet mogelijk in Nederland.


Sterker nog, deze vrijheid staat in Nederland onder druk. De druk komt van mensen die zelf jarenlang zich beroepen hebben op deze vrijheid. Aanslagen op voertuigen en gebouwen van het leger, vernielen en bekladden van auto's, scheermesjes in post voor mensen die in een laboratorium werken, om maar iets te noemen.


Ook de door dit soort lui omgelegde Pim Fortuyn, kreeg in de aanloop naar de verkiezingen van 2002, een stronttaart over zich heen, omdat hij een totaal andere mening had, dan deze lieden wilden horen.


Een paar jaar tevoren, dreef Fortuyn tijdens een discussie het PvdA fossiel Marcel van Dam in een hoekje. van Dam gaf ons al een indruk, wat voor toestanden we in de toekomst konden verwachten vanuit die hoek.





Fortuyn stelde in 1997 al het gevaar van bepaalde stromingen van de Islam aan de kaak, integreren moet ze, onze normen en waarden accepteren. Bijna negen jaar later biedt de VARA wederom een klankbord aan lieden met een bekrompen gedachtegang zoals Marcel van Dam.


Men wil een serie maken over de opkomst van het schrikbeeld van de VARA,Geert Wilders. Immers deze politicus is een fervent tegenstander van de Islamisering, iets waar de achterban van de PvdA kippevel van krijgt.


Ook op de, aan de VARA gelinieerde, website JOOP.nl schroomt men zich niet Geert Wilders met met Nazi praktijken te gaan vergelijken. Tuurlijk, JOOP.nl beroept zich op de vrijheid van meningsuiting, maar daar zit het hem nu.


Net zoals het beweren dat politiek links georiënteerde mensen iets met de massa moordenaars Mao of Stalin te maken hebben, is het vreselijk onzinnig, misschien wel strafbaar, mensen die anders denken, uit te maken voor Nazi's.


Sterker nog, veel van deze lieden die dit roepen, durven rustig andersdenkenden te intimideren. Kandidaatleden van de PVV worden het werken onmogelijk gemaakt. Werkgevers ontvangen dreigmailtjes, die je standaard kan downloaden van bepaalde websites, gezinnen wordt duidelijk gemaakt dat ze nergens veilig zijn.


Nu zal mij het eerlijk gezegd een worst zijn hoe de PVV het gaat doen met de verkiezingen. wat mij wel vreselijk ergert, is hoe sommige zich zelf 'intellectuele' noemende mensen andersdenkenden behandelen. Ik heb het niet over die autistische idioten die over elke 'dt' fout vallen, maar die gasten die de daad bij het woord gaan voeren.


Mensen, die de wet van Godwin te pas en te onpas aanhalen, om maar hun gelijk te gaan halen. Bij die mensen zit het gevaar, dat de vrijheid van meningsuiting, verloren gaat aan een gedachtegang, die misschien nog wel erger is, dan zij menen te moeten bestrijden.


Het zal de publieke omroep dan ook sieren, in plaats van de SMAT quota, meer de nadruk gaan leggen op het tegen gaan van haatzaaiende programma's. 


Je mening niet meer kunnen uiten, omdat een kleine groep idiote en gestoorde idealisten vinden dat hun politieke overtuiging de enige ware is, moet niet kunnen in Nederland. Laat Justitie zich maar vaker buigen over dit soort enge clubjes, die naar mijn mening een groter gevaar zijn voor de samenleving, dan een stel brullende PVVers.


De kriebels

Een klassieker

Als je het hoort, grijpt het je, het neemt bezit van, het beheerst je. Iedereen kent het, velen weten uit welke film deze muziek komt. Dat fluitje, het gilletje, automatisch fluit je het mee.


Het is een melodietje wat zo intrigerend is, zo ongekend voor z'n tijd, dat het je met twee handen grijpt. Combineer dit met met de film waarvoor het geschreven is en gewoon een perfecte rolbezetting, dan heb je een klassieker. 

Naar mijn mening, de mooiste combinatie van muziek en een film is toch wel 'The Good, The Bad And The Ugly". Veel woorden maak ik er niet meer aan vuil, gewoon luisteren en genieten.

Wien Neerlands bloed in d' aders vloeit, van vreemde smetten vrij

Nederland, het land waar men pocht over de gastvrijheid voor mensen die hun leven niet zeker zijn. Nederland, het waar sinds jaar en dag, ontheemden op onderdak kunnen rekenen. Nederland, het kleinste kind in de klas, dat graag overal vooraan wil staan.


Zo langzamerhand begin ik mij te schamen, een inwoner van dit land te zijn. Een inwoner van een land, waar mensen vanwege hun politieke mening verketterd, bedreigt en ja, zelfs vermoord worden.


In dit land, waar de politiek zo'n groot voorstander is van Europa, een Europa, waar jaarlijks miljarden euro's verdwijnen, zonder dat men herleiden kan, waar ze gebleven zijn. Nederland, het enige land, wat nog niet toegeeft, dat de multi-culti totaal mislukt is.


Nederland, een land dat zo trots is op zijn 'roots', zijn geschiedenis en zijn staat van dienst. Dit is ook het Nederland dat vreselijk faalt op het gebied van gehandicapten- en ouderenzorg. Het land waar oud-politici, de door hun geëiste normen qua salarissen, zelf ruimschoots overschrijden met leuke, riante baantjes.


Nederland is ook het land, waar hypocriete burgemeesters zich inzetten voor kansloze, uitgeprocedeerde asielzoekers, terwijl er ouderen in hun gemeente verwaarloosd worden en in poepluiers liggen. Een land waar Marokkaans straattuig maar doen waar ze zin aan hebben, en rustig onbestraft blijven. Daar waar gehandicapten wel opgesloten worden, omdat ze onhandelbaar zijn.


Het land, wat de gelijke rechten voor homo's, vrouwen, en andersdenkenden zo hoog had zitten, waar nu gebogen wordt, voor een godsdienst die hier niet thuis hoort.


Dit is nu het Nederland vandaag de dag, een land waar juist de zwakkeren, waar wij juist altijd voor opkwamen, de mensen die ons land na 1945 weer op z'n poten zette, een land dat afgezakt is naar een bedenkelijk niveau.


Als ik het verhaal lees, over de 88 jarige Charles Ruychaver, dan draait mijn maag zich om! (link) Neemt u mij niet kwalijk, dat ik even moet kotsen van de politici, die over elkaar heen struikelen als er weer een zielig verhaal over een kansloos asielkind in de pers komt.


Verdorie, bijna iedereen weet, dat asielzoekers hier zo snel mogelijk een kind krijgen, om hun kansen in dit luilekkerland te kunnen blijven vergroten. Die mogelijkheid hebben ze, en het is hun keuze. Keuzes, die ouderen en gehandicapten niet kunnen maken.


Nederland, eens was ik trots op U, uw tolerantie, het recht je zelf te kunnen zijn. En nu, ik schaam mij voor U!


De kriebels

Het was me het weekje wel

Zo, deze hectische week zit er bijna op, gelukkig zou ik haast roepen. Afgelopen vrijdag werd mijn vrouw in het MCL opgenomen voor een buikwandcorrectie en om een littekenbreuk te laten herstellen. Ze hebben haar 3 1/2 kilo lichter gemaakt.


Wederom lag bij mij de taak om het huishouden te runnen, en voor de twee jongste meiden te zorgen. Gelukkig kon de meid van 11 jaar bij een goede vriendin logeren, maar de verzorging van de zestien maanden oude dame moest ik wel op mij nemen.


Op een of andere manier krijgen die kleintjes het snel door dat er wat is veranderd, zo ook nu. Gelukkig is het een makkelijk kind, maar toch was ze erg onrustig en hangerig. En ergens wat ze ook op haar manier blij, want nu ging ze overal met papa naar toe.


En papa helpen in huis, dat deed ze ook heel graag, of lekker mee swingen en brabbelen met de muziek. Ja, we zijn nu een perfect team. twee handen op een buik.


Vanaf dinsdag was de andere meid ook weer thuis. Ook al zo'n topper die papa graag helpt in huis. En eerlijk gezegd, dat was ook wel erg fijn. We moesten nu wel weer vroeg opstaan, immers de dame moet wel naar school. Wat ze erg leuk en indrukwekkend vond, was dat haar klas vrijdag gebeden heeft, dat de operatie zou slagen.


Woensdag was ronduit gewoon een klotedag, definitieve afwijzing van de gemeente voor hulp aan huis. Dit betekent dat ik dus gewoon thuis moet blijven om mijn vouw te verzorgen, en niet aan het werk kan gaan. Gelukkig heb ik zorgverlof van mijn werkgever gekregen, dus het gaat mij geen loon kosten.


Ook zat ik in een dipje, had toch best wel wens naar mijn vrouw. Ik heb de nacht van woensdag op donderdag dan ook niet geslapen.


Vanochtend zo rond half negen belde mijn vrouw op, dat ik haar kon halen. 


De kriebels

Tja, verantwoording...

Die vervelende 'mobieltjes jeugd' foeterde een oude man vanmiddag buiten het ziekenhuis, waar mijn vrouw ligt. Deze fitte tachtiger, zoals hij zich zelf graag noemt, ergerde zich aan het feit, dat er veel mensen buiten stonden te telefoneren.


Vroeger hadden wij dat niet, daar had je het geld niet voor. En geen verantwoording hebben ze vandaag de dag niet, zeurde het oudje maar door. Meestal laat ik zulke fossielen mooi hun deuntje afratelen, maar op een of andere manier maakte deze grijze duif iets bij mij los.


Nou opa, begon ik, dat is best wel appels met peren vergelijken. Toen u zo oud was waren er ook wel jongeren die geen besef hadden van verantwoordelijkheid. 


Als door een wesp gestoken, draaide de krasse knar zich om, en keek mij kwaad aan. Jullie jongeren, weten niet eens hoe je dat moet schrijven, donderde hij door, je weet niet waar je over praat man!


Boos draaide hij zich om, en hobbelde naar zijn Opel, die qua leeftijd niet veel jonger was dan die ouwe zuurpruim. Met een noodgang scheurde hij achteruit, waarschijnlijk zonder in de spiegels te kijken. twee passerende dames konden het ongeleide projectiel net ontwijken.  


Bij de uitgang aangekomen, knalde deze verpersoonlijking van Gargamel het scheurijzer, zonder uit te kijken, zo de weg op. Het gepiep van remmen was niet van de lucht, en het zou mij niets verbazen dat er daar een paar hartverzakkingen plaats hebben gevonden.


Met zijn gefoeter nog vers in mijn geheugen, pakte ik mijn mobiel en belde 0900-8844. Ik ben zo netjes geweest het voorval te melden en heb het kenteken doorgegeven.


De kriebels

Het is stil in huis....

Het is stil in huis. Nu dat het bezoek weg is, en de kleine slaapt. Het is stil, doodstil.


Vrijdagochtend heb ik mijn vrouw naar het ziekenhuis gebracht, eindelijk, na meer dan een jaar wachten. Eindelijk brak het moment aan, waarop ze zolang had gewacht, de buikwandcorrectie. 


Nadat 5 jaar geleden een maagband bij haar was geplaatst, was het zover. Jaren van afzien en diëten waarbij ze meer dan vijftig kilo is afgevallen, ging ze vrijdag onder het mes.


Na een vijf uur durende operatie, is haar littekenbreuk en haar buik gecorrigeerd. Groot was mijn opluchting dan ook, dat de arts om iets voor zeven uur belde, dat alles goed gegaan was.


Het is stil in huis. Niet het lieve vraagje of ik nog een kop koffie met een kus wil, niet de knuffel die kreeg in het voorbij gaan. Het is stil, doodstil.


Nu twee dagen later, na het voor het eerst weer uit bed mogen, de pijn die afneemt, ziet er weer zo mooi uit als toen, toen ik haar leerde kennen. Zoals het nu lijkt komt ze aan't einde van de week weer thuis. Met een dochter heb ik afgesproken dat we het huis gaan versieren.


Dan is het niet meer stil in huis.


De kriebels 

Luchtballonnen

Kijk, dit zijn pas goede berichten: 'PvdA: 10.000 extra banen in Noord-Nederland'! Met een hoge werkeloosheid, vooral op het Groningerland, zou je toch bijna een gat in de lucht springen.


Helaas, het is weer een prachtig voorbeeld van een stukje verkiezingsretoriek van een stel partij ideologen binnen de PvdA. Dat na de verkiezingen, die ook in het noorden, voor deze partij dramatisch gaan verlopen, ziet men daar niet in. 


Onder het vorig kabinet, waar ze ook deel van uitmaakten, is de Zuiderzeelijn geschrapt. Die had van een redelijke invloed kunnen hebben op de economie in het noorden. Maar helaas, pindakaas.


Ik neem het Job persoonlijk niet kwalijk, hij leest ook maar voor wat die ideologen hem in zijn oortje fluisteren. Wel neem ik het zijn partij kwalijk dat ze dit nooit waar kunnen en zullen waar gaan maken.


Beste meneer Cohen, laat U die luchtballonnen maar fijn in Amsterdam op, de rest van Nederland kent inmiddels de loze beloftes van uw clubje wel. Job, je doet mij toch erg aan deze man denken.


De kriebels.

Hij was maar een clown...

Na aanleiding van mijn blog over Jeroen van Baardwijk, kreeg ik veel reacties binnen. Reacties die mij deden schrikken, ja ik wist dat deze meneer graag intimideert, ook dat hij zich in een slachtofferrol probeert te drukken, maar wat ik gisteren mocht lezen, deed mij verbazen.

Inmiddels heeft Yvonne van Hertum middels haar blog aandacht gegeven aan dit zielig mannetje. En ja, ik weet wie ze is, pedofielen en hun supporters kunnen haar bloed wel drinken. In dit geval kan mij dat niet boeien, deze luis in de pels van de overheid, zoals hij zich zelf noemt, mag van mij door de overheid wel z'n pruik wel gewassen worden met anti-luisshampoo. 

Even terug naar wat feiten Jeroen van Baardwijk, met zijn Twitteracount @jvanbaardwijk , had het voorzien op een moeder en haar 13-jarige zoon. Toen deze moeder, uit angst haar account verwijderde, ging onze stoere vent door met haar te zoeken. Met enige regelmaat plaatste hij deze oproep, om wat hij zijn stalker noemde, te vinden.

Het relaas kan ik hier niet gaan plaatsen, daar deze zaak bij justitie ligt. Dat geeft trouwens wel aan, dat ook zij dit gedrag van deze stoere boy serieus nemen.

Ook internationaal heeft hij al van zich laten horen, Jeroen "my lawyer will 

contact you soon" van Baardwijk, weet zijn slachtofferrol ook perfect te spelen naar buitenlandse internet gebruikers (leuk linkje). Het zou mij niets verbazen dat er een connectie is met deze site, maar dat is puur speculatief.

Even terug naar gisteren, op het blogje van Yvonne van Hertum kwam een 

reactie op www.opinieleiders.nl, en ja hoor, weer gefundenes fressen voor het zielige kereltje. En zoals we al gewend zijn van Jeroen, zat er weer een beste en sappige dreigement aan verbonden.

Ook via de mail liet hij zich niet rustig, de mailboxen van Yvonne liepen over 

met dreigementen en het verwijzen naar haar joodse achtergrond. In eentje

maakte hij al melding dat hij zich in haar straat bevond.

Ook de politie in Eindhoven heeft het wel een beetje met hem gehad, getuige

een uitpraak van een politieagent op haar blog, ik quote:

"Die dreigementen van meneer slaan volkomen de plank mis! Meneer is een bekende van de politie Eindhoven, men ziet hem daar liever gaan als komen. Meneer heeft vaak genoeg in de cel gezeten, en is ook meerdere malen hardhandig afgevoerd van objecten waar deze meneer stenis moest schoppen. Ik kan er niet te veel over in details treden daar ik zelf ook werkzaam ben bij dit korps. Geregeld probeert meneer verhaal te halen op collega’s met dezelfde soort eisen cq schadevergoedingen. Meneer eist zelfs het ontslag van een aantal collega’s. U snapt zelf ook wel dat deze meneer een bepaalde god-modua over zich heeft, en zichzelf onsterfelijk belachelijk heeft gemaakt. Ook bij omliggende regiokorpsen Zuid-Limburg en Belgie staat deze meneer als gekke clown te boek."

Al met al had ik het met mijn gevoel bij het juiste eind, en zal dit gevalletje blijven volgen.

De kriebels

Mag je zoiets verwerpelijk vinden?

Begin augustus 2010 ontstond er spontaan een actie op Twitter om Jelte, een jongen die 9 september door zinloos geweld in een coma terecht kwam, te helpen om naar de Verenigde Staten te gaan voor een speciale behandeling.


Als 'mededader' van deze actie heb ik mij in gezet om via Twitter zoveel mogelijk aandacht te krijgen voor het probleem waar Jelte's ouders tegen aan liepen. Jelte zijn verhaal is hier te lezen: http://www.help-jelte.nl/het-verhaal.html


Helaas zie je bij dit soort spontane acties ook excessen ontstaan, gelukzoekers die willen meeliften op het sentiment van mensen. Zo ook iemand uit Eindhoven, die in een website http://helpjeroenoverleven.wordpress.com/ beheerde. Toevallig kwam deze site een week voor de twitter actie in lucht.


Onder het synoniem @helpJeroen probeerde (en nog probeert) Jeroen van Baardwijk geld los te peuteren bij goedwillige mensen. Dat hier mensen verontwaardigd door waren spreekt vanzelf. Het feit, dat Jeroen ook nog op een redelijke agressieve en onbeschofte wijze reageerde, deed zijn zaak natuurlijk ook geen goed.


Tevens runt deze 'dakloze twitteraar' een aantal websites en heeft een Marktplaats account waar hij regelmatig artikelen verkoopt. (link)

Nou gaat mij het in principe niet om deze gast, eerder om het idee dat dit soort mensen meeliften op de ellende van anderen. Natuurlijk, als je hem moet geloven heeft hij het ook heel erg. Neem daarbij zijn agressieve manier van reageren naar kritische mensen, die zijn verhaal op z'n minst twijfelachtig vinden, dan wek je mijn interesse.

Dat deze manier van reageren hem de nodige tegenstanders op gaat leveren, is dan ook niet verbazingwekkend. 


Tevens noemt deze man zich 'Klokkenluider', ergens logisch als je de echte verhalen van de klokkenluiders in Nederland kent. Ook dit past perfect in het plaatje dat hij de mensen wil voorspiegelen om geld te krijgen.


Al met al heb ik, op z'n minst gezegd, grote twijfels bij de situatie die deze man ons wil laten geloven. Sterker nog, ik heb het idee, dat hier iemand achter zit, die graag over de ellende van anderen, aandacht en geld wil 'verdienen'.


Dat het misschien een legale weg is om te bedelen zal mij een zorg zijn, verwerpelijk is het wel.


Maar dat is mijn mening, en daar zult U het mee moeten doen!


De kriebels

Nananah

Soms heb je van die liedjes, die dagenlang door blijven zoemen in je hoofd. Ben je ze eindelijk een poosje kwijt, dan hoor je ze weer en begint het gezoem weer. Oorwurm, dat is best wel een goede benaming voor zo'n liedje.

Wikipedia geeft de volgende verklaring voor de term:

'Oorwurm is een term uit de muziektheorie. Een oorwurm is een melodie, of een stukje daarvan, die in je hoofd blijft hangen, maar waar je geen prijs op stelt. Het heeft dus slechts figuurlijk te maken met het insect oorwurm.

Vaak is het een melodietje dat je best aardig zou kunnen vinden voor even, ware het niet dat het maar in je hoofd rond blijft zingen. Meestal is het een repeterend basthema met een melodie eroverheen.

De theorie is dat de melodie harmonieus is, maar niet volgens het "gewone model" oplost naar een eind toe. In de melodie kan ook een kleine afwijking zitten die het "westers" oor niet gewend is. Je hersenen proberen de oplossing te zoeken en blijven het fragment afdraaien. Als remedie wordt geadviseerd de melodie uit te zingen, waardoor het probleem zou verdwijnen.

Van tevoren is niet aan te geven of iets uiteindelijk ook een "oorwurm" wordt, want iedereen beluistert muziek anders. Ook bij dezelfde beluisteraar hoeft een en hetzelfde fragment niet tot een "oorwurm" te leiden, omdat de situatie waarin je muziek hoort altijd verschilt.

Met oorwurm wordt ook de achtergrondmuziek bij een reclame aangeduid. Hoort men het melodietje los, dan kan het zijn dat men direct denkt aan het product.'

Erger wordt het als je er twee hebt, en je kan niet besluiten welke je het gaat winnen. Dat heb ik nu met Kylie Minogue's 'Can't Get You Out Of My Head' en Gnarls Barkley's 'Crazy'.

Kylie laat zien, dat je er als vrouw verdraaid hot uit kan zien, Gnarls kreunt zijn creatieve video geweldig tot het einde. Tevens, wat een toeval, zijn deze twee artiesten ook nog aan de kleine kant. Lichamelijk gezien dan.


Nah, ik ga toch voor Kylie met haar wulpse dansjes, en nogmaals op de 'play' knop drukt!


De kriebels