compromisloos

Ik ben blij, blij dat ik hier kan schrijven wat ik wil. Niemand die mijn tekst naleest of het wel kan, of dat het net over het randje is. Ja, soms is het scherp, en soms ook hard. Een andere keer weer met een knipoog, of zelfs met een traan.


Dat het soms grammaticaal van geen meter klopt, zal mij een grote rotzorg zijn. Mensen die daarover vallen, snappen vaak ook niet de essentie van mijn blogsels. Maar goed, ik wilde niet over die azijnzuipers schrijven.


Of eigenlijk toch wel, over heel enge azijnslurpers nog wel. Mensen die pleiten voor het vrije woord, maar het in de praktijk niet belijden. Enge figuren die een collega blogger/columnist probeerden te censureren. 


Censuur toepassen op een blog, dat staat voor mij gelijk aan iemand monddood maken. En laat ik daar nu vreselijk de schurft aan hebben, het vrije woord is voor mij heilig, zelfs als ik het er helemaal niet eens mee ben.


Het overkwam Afshin Ellian, een kritisch columnist bij het NRC Handelsblad. Enge politiek correcte mannetjes die nog strak in de multiculti bagger geloven, maakten hem het schrijven onmogelijk. (Lees zijn verhaal hier)

Iemand die zo uit zijn hart schrijft, kan je niet intomen met censuur. Maar dat snappen die mannetjes niet, die willen alleen horen hoe goed de multiculti het doet, en zeker niets verkeerd horen over lange tenen van de Islam.


Als ik dit lees, kon het zo uit mijn hart komen: 'Ten aanzien van de vrijheid ben ik compromisloos. Ik meen dat zowel absolute armoede als de socialistische verzorgingsstaat de menselijke waardigheid aantasten. Hannah Arendt, die ik bewonder, leerde mij dat in een gelijkgeschakelde gemeenschap geen vrije samenleving mogelijk is.'


Beste Afshin, in deze strijd zal je mij aan je zijde aantreffen. De vrijheid is heilig!


De kriebels