Tja, verantwoording...

Die vervelende 'mobieltjes jeugd' foeterde een oude man vanmiddag buiten het ziekenhuis, waar mijn vrouw ligt. Deze fitte tachtiger, zoals hij zich zelf graag noemt, ergerde zich aan het feit, dat er veel mensen buiten stonden te telefoneren.


Vroeger hadden wij dat niet, daar had je het geld niet voor. En geen verantwoording hebben ze vandaag de dag niet, zeurde het oudje maar door. Meestal laat ik zulke fossielen mooi hun deuntje afratelen, maar op een of andere manier maakte deze grijze duif iets bij mij los.


Nou opa, begon ik, dat is best wel appels met peren vergelijken. Toen u zo oud was waren er ook wel jongeren die geen besef hadden van verantwoordelijkheid. 


Als door een wesp gestoken, draaide de krasse knar zich om, en keek mij kwaad aan. Jullie jongeren, weten niet eens hoe je dat moet schrijven, donderde hij door, je weet niet waar je over praat man!


Boos draaide hij zich om, en hobbelde naar zijn Opel, die qua leeftijd niet veel jonger was dan die ouwe zuurpruim. Met een noodgang scheurde hij achteruit, waarschijnlijk zonder in de spiegels te kijken. twee passerende dames konden het ongeleide projectiel net ontwijken.  


Bij de uitgang aangekomen, knalde deze verpersoonlijking van Gargamel het scheurijzer, zonder uit te kijken, zo de weg op. Het gepiep van remmen was niet van de lucht, en het zou mij niets verbazen dat er daar een paar hartverzakkingen plaats hebben gevonden.


Met zijn gefoeter nog vers in mijn geheugen, pakte ik mijn mobiel en belde 0900-8844. Ik ben zo netjes geweest het voorval te melden en heb het kenteken doorgegeven.


De kriebels