Op een warme zomermiddag.

Een jaar of zestien zal ik geweest zijn, toen Annemarie bij ons in de buurt kwam wonen. Al snel ging het gerucht rond dat er vers vlees was gearriveerd, kwalitatief zeer goed vlees zelfs.


Diegene die haar al hadden gezien, noemden haar al 'forse Annemarie'. En fors was ze, en zeker niet alleen van postuur. En ze was lang, bijna een meter negentig en een cup DD. Enorm was dat voor ons knulletjes van zestien jaar, vol met hormonen, en zeker niets gewend. 


Het was een warme zomer, zo in't begin van de tachtiger jaren van de vorige eeuw. Zoals gewoonlijk hingen we wat rond te lanterfanten op het grote grasveld in ons buurtje. Op deze middag was het te warm om onzin uit te vreten, maar ideaal om naar de grote plas in de buurt te gaan om te zwemmen en vlees te keuren.


Dat was een van onze favoriete bezigheden op zulke lome, broeierige dagen. Met z'n allen op het grasveld bij de oude zandafgraving liggen, en naar de meiden op het strand en in het water te loeren. 


We lagen er al een uurtje of wat, toen er ineens een zucht van verbazing door de groep ging. Annemarie, het meisje wat net in onze buurt was komen wonen, liep met een aantal vriendinnen voorbij. Als in slow motion liepen ze voor ons langs, giechelend en heupwiegend in bikini's, die geen maat kleiner hadden moeten zijn, dan was hun functie verloren gegaan.


Nadat wij onze tongen weer uit het gras gehaald hadden, begon de testosteron de overhand binnen de groep te krijgen. Snel sprongen we op, en gingen achter deze potentiële prooidieren aan. Tijdens de strooptocht werd de buit al verdeeld, en Annemarie zou de mijne worden.


Het duurde dan ook niet lang, of het contact met deze goddelijke wezens was gelegd. Als 'ervaren Casanova's' gingen we te werk, vooral met de tips van de oudere jongens in de buurt in onze gedachten. Je moet ze op de mond pakken, hadden ze ons wijsgemaakt, dat vinden ze fijn.


Na een poosje zag ik mijn kans schoon, zoals ze daar lag te zonnen, haar hoofd iets in de nek, haar mooie, lange bruine haren over d'r schouders. Warm waren haar lippen, luid was haar kreun van verrassing, vochtig was haar tong die de mijne terug drukte.


En toen, toen ging bij mij het licht uit. Haar vriend, Henk, een ferme vent van rond de twintig, kon mijn actie niet waarderen. Met zijn vuist, zo hard als staal, en de impact van een sloopkogel, gaf hij mij een knal op mijn neus.
Dat gevoel was niet fijn en met mijn smoel onder het bloed, maakte ik dat ik weg kwam. 


Het heeft even geduurd, voordat we weer naar de plas gingen om de dames te keuren. De pijn van die gebroken neus heeft lang mijn opdringerige hormoontjes in bedwang kunnen houden.


En die oudere jongens, die ons tips gaven hoe je meiden moest versieren, tja, die lagen natuurlijk dubbel van het lachen.


De kriebels