Soms zijn het juist de kleine dingetjes die zo goed doen. Hier was dat vanochtend twee boeketten bloemen, die bezorgd werden. Dit kleine gebaar van mijn werkgever maakte mijn dag weer goed.
Ondanks dat ik zorgverlof heb tot begin april, toont hij constant interesse hoe het hier thuis gaat. Een bezoekje of een belletje, dat doet hier goed. Zeker na een week van griep, koorts, hoesten, niezen en een ontstoken voorhoofdsholte.
Alhoewel de griep zijn best deed, ging het leven hier ook door, een van een zware operatie herstellende vrouw, twee dochters die ook hun natje en droogje moeten hebben. Ook de stofzuiger ging niet uit zich zelf aan't werk, en de vaatwasser vulde zich zelf ook niet.
Dus met een maandproductie aan Paracetamolletjes, rivieren hoestdrankjes en bergen ontstekingsremmers, heb ik deze week doorstaan. De meiden lopen er nog steeds netjes bij, m'n vrouw geneest ook lekker snel en de pijn in mijn lijf wordt ook minder.
En dan, die twee boeketten bloemen van mijn werkgever vanochtend, eentje voor de vrouw, de andere voor mij, dat zijn attenties die gewoon op het juiste moment komen.
Nogmaals dank Ton, jij bent een topper!
De kriebels.
zaterdag 12 maart 2011
vrijdag 11 maart 2011
We hebben genoeg Peter R. de Vriesjes
Gerlof Leistra is boos. Deze voormalige journalist, die onder andere bij de Pravda van het Noorden heeft gewerkt, snapt de commotie van de PVV over de voorgenomen benoeming van de extreemlinkse activist Ybo Buruma niet.
Ergens begrijp ik Gerlof Leistra wel, zeker als hij het volgende zegt: 'Normaal gesproken is een voordracht van een raadsheer in de Hoge Raad een formaliteit. Het zou ook gek zijn als zo'n benoeming inzet wordt van een politieke discussie in de Tweede Kamer.'
Echter, een eindje verder op, schrijft de misdaadverslaggever: 'Van zijn politieke voorkeur heeft Buruma nooit een geheim gemaakt. Hij schreef in 2006 mee aan het verkiezingsprogramma van de PvdA, maar is geen lid. Op zich is dat geen probleem. Iedere raadsheer heeft zijn persoonlijke opvattingen, maar die spelen geen rol bij de beoordeling van juridische vragen.'
Juist in een tijd waar veel 'linkse hobbies' aangepakt gaan worden, moet je Ybo Buruma, die heeft banden gehad met de extreemlinkse beweging XminY, niet op zo'n plaats willen hebben. Deze beweging is onder meer in verband gebracht met de kraakbeweging, anarchisten en buitenlandse verzetsbewegingen.
De Hoge Raad dient ten alle tijden, zonder de schijn van partijdigheid, zuivere oordelen te kunnen uitspreken. Immers hoe groot zou de verontwaardiging zijn, als een kandidaat met sympathie voor de PVV kandidaat raadsheer is?
Daarom waarde Gerlof Leistra, zoals het gezegde al zegt: 'schoenmaker blijf bij je leest'. Als misdaadverslaggever kan jij waarschijnlijk veel meer betekenen, dan door je politieke overtuiging gefundeerde commentaren te geven op politieke partijen.
Op een tweede Peter R. de Vries, qua politieke afwijking, zitten wij in Nederland helemaal niet te wachten.
De kriebels.
Ergens begrijp ik Gerlof Leistra wel, zeker als hij het volgende zegt: 'Normaal gesproken is een voordracht van een raadsheer in de Hoge Raad een formaliteit. Het zou ook gek zijn als zo'n benoeming inzet wordt van een politieke discussie in de Tweede Kamer.'
Echter, een eindje verder op, schrijft de misdaadverslaggever: 'Van zijn politieke voorkeur heeft Buruma nooit een geheim gemaakt. Hij schreef in 2006 mee aan het verkiezingsprogramma van de PvdA, maar is geen lid. Op zich is dat geen probleem. Iedere raadsheer heeft zijn persoonlijke opvattingen, maar die spelen geen rol bij de beoordeling van juridische vragen.'
Juist in een tijd waar veel 'linkse hobbies' aangepakt gaan worden, moet je Ybo Buruma, die heeft banden gehad met de extreemlinkse beweging XminY, niet op zo'n plaats willen hebben. Deze beweging is onder meer in verband gebracht met de kraakbeweging, anarchisten en buitenlandse verzetsbewegingen.
De Hoge Raad dient ten alle tijden, zonder de schijn van partijdigheid, zuivere oordelen te kunnen uitspreken. Immers hoe groot zou de verontwaardiging zijn, als een kandidaat met sympathie voor de PVV kandidaat raadsheer is?
Daarom waarde Gerlof Leistra, zoals het gezegde al zegt: 'schoenmaker blijf bij je leest'. Als misdaadverslaggever kan jij waarschijnlijk veel meer betekenen, dan door je politieke overtuiging gefundeerde commentaren te geven op politieke partijen.
Op een tweede Peter R. de Vries, qua politieke afwijking, zitten wij in Nederland helemaal niet te wachten.
De kriebels.
woensdag 9 maart 2011
Ja, vrienden maken kan hij wel!
Aandacht, dat wil hij, heel veel aandacht. Als het negatieve aandacht is, maakt hem niet uit, hij moet en zal aandacht hebben. Veel woorden maak ik er niet meer aan vuil aan deze kansloze stalker/bedreiger/oplichter.
Deze screenshots zullen voldoende over Jeroen van Baardwijk zeggen.
En nu maar weer de werkelijke waarheid en de haarkloverij op opinielijders.nl afwachten.
De kriebels.
Deze screenshots zullen voldoende over Jeroen van Baardwijk zeggen.
En nu maar weer de werkelijke waarheid en de haarkloverij op opinielijders.nl afwachten.
De kriebels.
De grijze haren lobby.
Vol ongeloof hoorde ik vanochtend die flapdrol van de ANWB pleiten voor het medisch keuren van automobilisten vanaf 75 jaar. Tot aan die leeftijd rijden de oudjes nog veilig genoeg. Ook het VVD zwaargewicht Aptroot gooit zich in de strijd. Begrijpelijk, die zal binnenkort ook wel profijt van deze regeling hebben.
„De leeftijdscategorie van 70 tot 75 jaar blijkt amper een extra risicogroep”, vult PvdA-Kamerlid Dijksma aan. „Pas vanaf 75 jaar blijken de gevaren toe te nemen. En dan vooral voor fietsers en minder voor automobilisten, omdat de bestuurder zelf een stuk breekbaarder is.”
Wat een Godvergeten onzin, die keuring moest juist eerder, en dan gecombineerd met een rijvaardigheidstest. Dan krijg je pas een beter beeld van die fossielen die het moderne verkeer niet meer aankunnen.
En dan die medische keuring, die stelt echt niets voor. Toen mijn vader gekeurd moest worden, gaf de beste man al aan amper nog wat te kunnen zien door zijn aangetaste ogen. Ook was zijn reactievermogen zo traag, dat hij niet meer achter het stuur durfde van zijn auto. Ondanks zijn bezwaren vond de arts dat hij rustig kon gaan auto rijden.
Steeds vaker zie je oudjes betrokken raken bij ongevallen die makkelijk hadden voorkomen kunnen worden met een simpele rijvaardigheidstest. Ook het verkeer is veel sneller geworden dan voor 20 jaar geleden.
Ik zou voorstellen, dat Aptroot en Dijkstra zich eens meer gingen inzetten voor echte veiligheid op de weg, dan potentiële kiezers van hoge leeftijd aan zich te binden. Gewoon duidelijke en betrouwbare medische keuringen vanaf 65 jaar, gecombineerd met een jaarlijkse rijvaardigheidstest, dat lijkt mij belangrijker dan het genot van ongeleide fossiele projectielen op de weg!
Dit was voor mij de druppel, die de emmer deed overlopen. Ik heb vanochtend mijn abonnement van de ANWB opgezegd. Er zijn voldoende goedkopere alternatieven voor deze club, die zich niet zo nadrukkelijk en camerageil in de spotlights tonen.
De kriebels.
„De leeftijdscategorie van 70 tot 75 jaar blijkt amper een extra risicogroep”, vult PvdA-Kamerlid Dijksma aan. „Pas vanaf 75 jaar blijken de gevaren toe te nemen. En dan vooral voor fietsers en minder voor automobilisten, omdat de bestuurder zelf een stuk breekbaarder is.”
Wat een Godvergeten onzin, die keuring moest juist eerder, en dan gecombineerd met een rijvaardigheidstest. Dan krijg je pas een beter beeld van die fossielen die het moderne verkeer niet meer aankunnen.
En dan die medische keuring, die stelt echt niets voor. Toen mijn vader gekeurd moest worden, gaf de beste man al aan amper nog wat te kunnen zien door zijn aangetaste ogen. Ook was zijn reactievermogen zo traag, dat hij niet meer achter het stuur durfde van zijn auto. Ondanks zijn bezwaren vond de arts dat hij rustig kon gaan auto rijden.
Steeds vaker zie je oudjes betrokken raken bij ongevallen die makkelijk hadden voorkomen kunnen worden met een simpele rijvaardigheidstest. Ook het verkeer is veel sneller geworden dan voor 20 jaar geleden.
Ik zou voorstellen, dat Aptroot en Dijkstra zich eens meer gingen inzetten voor echte veiligheid op de weg, dan potentiële kiezers van hoge leeftijd aan zich te binden. Gewoon duidelijke en betrouwbare medische keuringen vanaf 65 jaar, gecombineerd met een jaarlijkse rijvaardigheidstest, dat lijkt mij belangrijker dan het genot van ongeleide fossiele projectielen op de weg!
Dit was voor mij de druppel, die de emmer deed overlopen. Ik heb vanochtend mijn abonnement van de ANWB opgezegd. Er zijn voldoende goedkopere alternatieven voor deze club, die zich niet zo nadrukkelijk en camerageil in de spotlights tonen.
De kriebels.
zaterdag 5 maart 2011
Waar je alleen maar met je hoofd kan schudden.
Nederland is ziek, doodziek! Anno 2011 hebben we nog steeds wetgeving, waarbij je alleen maar je hoofd kan schudden. Tel daarbij de rechters op, die nog denken dat we in de zeventiger jaren van de vorige eeuw leven, dan is het plaatje van een bananenrepubliekje zo gemaakt.
Een prachtig voorbeeld is het volgende stukje op en top falen van de Nederlandse wetgeving. Er wordt een motor gestolen bij een motorzaak in Nieuwleusden. Door kordaat ingrijpen van de politie, wordt het uitschot de volgende dag gearresteerd. (lees hier het verhaal)
Iedereen blij zou je gaan denken, adequaat optreden van de politie, de winkelier zijn motor terug, het tuig in het gevang en over tot de orde van de dag. Jammer, maar helaas, het blijkt toch anders te lopen dan gedacht.
De winkelier kan naar zijn motor fluiten, zoals het nu lijkt. Er is een regelgeving dat dieven bij hun aanhouding een afstandsverklaring van de gestolen spullen moeten ondertekenen. Zolang ze dat weigeren, krijgen de rechtmatige eigenaren hun goederen niet terug.
In Godsnaam, welke bezopen en idiote ambtenaar heeft dit bedacht? Dit lijkt mij de omgekeerde wereld, waar inderdaad gewoon misdaad loont. Tel daarbij op, dat de winkelier nog in de wachtkamer van't politiebureau zitten te wachten om aangifte te doen als het crimineel tuig alweer buiten loopt.
Het wordt, in mijn simpele beleving, dan ook hoog tijd dit soort 'blunders' uit de wetgeving te gaan halen. Dan voorkom je ook, dat zoals bv. in Hoogeveen, er maar 20% van de ondernemers aangifte gaan doen van diefstal.
Het gaat tijd worden, dat niet het uitschot, maar het slachtoffer voorrang krijgt. En van mij mogen ook alle kosten, van de aangifte tot de rechtszaak, op dit tuig verhaalt worden!
De kriebels.
Een prachtig voorbeeld is het volgende stukje op en top falen van de Nederlandse wetgeving. Er wordt een motor gestolen bij een motorzaak in Nieuwleusden. Door kordaat ingrijpen van de politie, wordt het uitschot de volgende dag gearresteerd. (lees hier het verhaal)
Iedereen blij zou je gaan denken, adequaat optreden van de politie, de winkelier zijn motor terug, het tuig in het gevang en over tot de orde van de dag. Jammer, maar helaas, het blijkt toch anders te lopen dan gedacht.
De winkelier kan naar zijn motor fluiten, zoals het nu lijkt. Er is een regelgeving dat dieven bij hun aanhouding een afstandsverklaring van de gestolen spullen moeten ondertekenen. Zolang ze dat weigeren, krijgen de rechtmatige eigenaren hun goederen niet terug.
In Godsnaam, welke bezopen en idiote ambtenaar heeft dit bedacht? Dit lijkt mij de omgekeerde wereld, waar inderdaad gewoon misdaad loont. Tel daarbij op, dat de winkelier nog in de wachtkamer van't politiebureau zitten te wachten om aangifte te doen als het crimineel tuig alweer buiten loopt.
Het wordt, in mijn simpele beleving, dan ook hoog tijd dit soort 'blunders' uit de wetgeving te gaan halen. Dan voorkom je ook, dat zoals bv. in Hoogeveen, er maar 20% van de ondernemers aangifte gaan doen van diefstal.
Het gaat tijd worden, dat niet het uitschot, maar het slachtoffer voorrang krijgt. En van mij mogen ook alle kosten, van de aangifte tot de rechtszaak, op dit tuig verhaalt worden!
De kriebels.
vrijdag 4 maart 2011
Zwijgen is echt goud!
Soms is het gewoon verstandig even geen commentaar te geven. Een moment van stilte kan meer zeggen dan woorden. Ik neem het voorbeeld van de drie gevangen genomen piloten maar als voorbeeld.
De SP, ja die raar dansende figuren van woensdagavond, had dat vandaag beter kunnen doen. Ze vonden het nodig hun kameraad Kaddafi een hart onder de riem te steken. Nou zal mij dat normaal een zorg zijn, echter wel als het om landgenoten gaat, die gebruikt gaan worden als menselijk schild.
SP-Kamerlid Harry van Bommel vindt dat Libië het volste recht heeft om drie Nederlandse militairen te gijzelen die zondag een mislukte evacuatie uitvoerden. "Vergelijk het met een helikopter die ergens in Amsterdam landt."
Natuurlijk, het was geen gelukkige actie, en ja, Libië doet hun plicht. Immers, als er weer Russische vliegtuigen door ons luchtruim vliegen, sturen wij er ook F-16's op af.
En ja, ergens heeft die van Bommel ook gelijk met zijn opmerking dat het een illegale daad is. Ik quote: "De Libiërs hebben dus binnen het recht gehandeld door deze helikopter in beslag te nemen en de mensen te arresteren."
Maar verdorie van Bommel, is je streng terecht wijzende vinger zo belangrijk, dat je en passant even vergeet dat er drie families doodsangsten uitstaan? Families die weten, dat jullie socialistische vriend zelfs zijn eigen bevolking kapot bombardeert. Iemand, die in het verleden al blijk er van heeft gegeven, geen respect te hebben voor het leven van mensen.
Maar nee, de SP moet blijven wijzen met dat vingertje. Jammer genoeg uitte van Bommel dit niet voor de provinciale verkiezingen. Had hij dit gedaan, dan hadden ze kunnen dansen dat ze 75% van hun zetels hadden verloren in plaats van maar 33%.
Kijk Harry, je had dit beter kunnen denken, en niet uit kunnen blaten. Dat had niemand je kwalijk genomen. Soms is het echt beter je betweterige mond te houden.
Als je een echte kerel bent, dan zou je er goed aandoen, om de families van de piloten een hart onder de riem te steken. Maar iets zegt mij, dat jij nu met een grijns de berichtgeving over je uitspraken zit te volgen.
Ik blijf wel de drie piloten steunen, ook hun families die vreselijke angsten moeten doorstaan!
De kriebels.
De SP, ja die raar dansende figuren van woensdagavond, had dat vandaag beter kunnen doen. Ze vonden het nodig hun kameraad Kaddafi een hart onder de riem te steken. Nou zal mij dat normaal een zorg zijn, echter wel als het om landgenoten gaat, die gebruikt gaan worden als menselijk schild.
SP-Kamerlid Harry van Bommel vindt dat Libië het volste recht heeft om drie Nederlandse militairen te gijzelen die zondag een mislukte evacuatie uitvoerden. "Vergelijk het met een helikopter die ergens in Amsterdam landt."
Natuurlijk, het was geen gelukkige actie, en ja, Libië doet hun plicht. Immers, als er weer Russische vliegtuigen door ons luchtruim vliegen, sturen wij er ook F-16's op af.
En ja, ergens heeft die van Bommel ook gelijk met zijn opmerking dat het een illegale daad is. Ik quote: "De Libiërs hebben dus binnen het recht gehandeld door deze helikopter in beslag te nemen en de mensen te arresteren."
Maar verdorie van Bommel, is je streng terecht wijzende vinger zo belangrijk, dat je en passant even vergeet dat er drie families doodsangsten uitstaan? Families die weten, dat jullie socialistische vriend zelfs zijn eigen bevolking kapot bombardeert. Iemand, die in het verleden al blijk er van heeft gegeven, geen respect te hebben voor het leven van mensen.
Maar nee, de SP moet blijven wijzen met dat vingertje. Jammer genoeg uitte van Bommel dit niet voor de provinciale verkiezingen. Had hij dit gedaan, dan hadden ze kunnen dansen dat ze 75% van hun zetels hadden verloren in plaats van maar 33%.
Kijk Harry, je had dit beter kunnen denken, en niet uit kunnen blaten. Dat had niemand je kwalijk genomen. Soms is het echt beter je betweterige mond te houden.
Als je een echte kerel bent, dan zou je er goed aandoen, om de families van de piloten een hart onder de riem te steken. Maar iets zegt mij, dat jij nu met een grijns de berichtgeving over je uitspraken zit te volgen.
Ik blijf wel de drie piloten steunen, ook hun families die vreselijke angsten moeten doorstaan!
De kriebels.
maandag 28 februari 2011
Poezenleed...
Oh mijn God nee!, dacht ik, toen de kop 'Playmates in staking' in mijn gezichtsveld verscheen. Geen mooie opgemaakte, gefotoshopte dames in spannende lingerie meer.
Met een toch best wel redelijke teleurstelling van al dat spannends te moeten missen, begon ik het artikel te lezen. De sexy stoeipoezen vinden dat het mannenblad een slecht en amateuristisch beleid hanteert en dat het veel gemaakte beloftes niet nakomt.
Zo zeggen de dames, zou Playboy voor hun carrières zorgen, maar hier komt volgens de vrouwen niets van terecht. Maar ze zijn niet boos op de redactie, maar op de directie. Die geeft, in de visie van de babes, te weinig feestjes.
Ja, zou lust ik er nog wel eentje zeg. Als je talent hebt, en je inzet voor je carrière, dan heb je de Playboy directie niet echt nodig. Mooi vrouwelijk vlees verkoopt altijd goed naar mijn mening.
En als dan mijn oog valt op de reclamebanner bij het artikel, dan denk ik och.... bij de Bonprix werken de dames wel, en ze zijn minstens net zo mooi.
De kriebels.
Met een toch best wel redelijke teleurstelling van al dat spannends te moeten missen, begon ik het artikel te lezen. De sexy stoeipoezen vinden dat het mannenblad een slecht en amateuristisch beleid hanteert en dat het veel gemaakte beloftes niet nakomt.
Zo zeggen de dames, zou Playboy voor hun carrières zorgen, maar hier komt volgens de vrouwen niets van terecht. Maar ze zijn niet boos op de redactie, maar op de directie. Die geeft, in de visie van de babes, te weinig feestjes.
Ja, zou lust ik er nog wel eentje zeg. Als je talent hebt, en je inzet voor je carrière, dan heb je de Playboy directie niet echt nodig. Mooi vrouwelijk vlees verkoopt altijd goed naar mijn mening.
En als dan mijn oog valt op de reclamebanner bij het artikel, dan denk ik och.... bij de Bonprix werken de dames wel, en ze zijn minstens net zo mooi.
De kriebels.
zondag 27 februari 2011
Volledige overgave
Het genoegen, wat jij mij schenkt, zo heerlijk nat en warm.
Nat en warm, zo ontvankelijk voor mijn lijf.
Mijn lijf, wat jij met volle overgave tot je neemt.
Je geur, zo sterk en aromatisch als een bloem.
Als een bloem, die deze vlinder naar zich toe probeert te lokken.
Naar je toe lokken, dat doe je met hart en ziel.
Het verlangen om samen te zijn, is erg groot.
Zo groot, je wilt mij en het liefst bloot.
Mijn bloot lijf, dat jij volledig omsluit.
Het moment als in je ga, zo hevig en zolang verwacht.
Zo hevig en verwacht, de climax, het hoogte punt voor de nacht.
Als ik in je glijdt, je om mijn heen voel gaan, is gewoon wow.
Mijn lief badje, je overgave doet mij zo goed.
Zo goed, dat ik je elke dag bezoeken moet.
De kriebels
Nat en warm, zo ontvankelijk voor mijn lijf.
Mijn lijf, wat jij met volle overgave tot je neemt.
Je geur, zo sterk en aromatisch als een bloem.
Als een bloem, die deze vlinder naar zich toe probeert te lokken.
Naar je toe lokken, dat doe je met hart en ziel.
Het verlangen om samen te zijn, is erg groot.
Zo groot, je wilt mij en het liefst bloot.
Mijn bloot lijf, dat jij volledig omsluit.
Het moment als in je ga, zo hevig en zolang verwacht.
Zo hevig en verwacht, de climax, het hoogte punt voor de nacht.
Als ik in je glijdt, je om mijn heen voel gaan, is gewoon wow.
Mijn lief badje, je overgave doet mij zo goed.
Zo goed, dat ik je elke dag bezoeken moet.
De kriebels
zaterdag 26 februari 2011
compromisloos
Ik ben blij, blij dat ik hier kan schrijven wat ik wil. Niemand die mijn tekst naleest of het wel kan, of dat het net over het randje is. Ja, soms is het scherp, en soms ook hard. Een andere keer weer met een knipoog, of zelfs met een traan.
Dat het soms grammaticaal van geen meter klopt, zal mij een grote rotzorg zijn. Mensen die daarover vallen, snappen vaak ook niet de essentie van mijn blogsels. Maar goed, ik wilde niet over die azijnzuipers schrijven.
Of eigenlijk toch wel, over heel enge azijnslurpers nog wel. Mensen die pleiten voor het vrije woord, maar het in de praktijk niet belijden. Enge figuren die een collega blogger/columnist probeerden te censureren.
Censuur toepassen op een blog, dat staat voor mij gelijk aan iemand monddood maken. En laat ik daar nu vreselijk de schurft aan hebben, het vrije woord is voor mij heilig, zelfs als ik het er helemaal niet eens mee ben.
Het overkwam Afshin Ellian, een kritisch columnist bij het NRC Handelsblad. Enge politiek correcte mannetjes die nog strak in de multiculti bagger geloven, maakten hem het schrijven onmogelijk. (Lees zijn verhaal hier)
Iemand die zo uit zijn hart schrijft, kan je niet intomen met censuur. Maar dat snappen die mannetjes niet, die willen alleen horen hoe goed de multiculti het doet, en zeker niets verkeerd horen over lange tenen van de Islam.
Als ik dit lees, kon het zo uit mijn hart komen: 'Ten aanzien van de vrijheid ben ik compromisloos. Ik meen dat zowel absolute armoede als de socialistische verzorgingsstaat de menselijke waardigheid aantasten. Hannah Arendt, die ik bewonder, leerde mij dat in een gelijkgeschakelde gemeenschap geen vrije samenleving mogelijk is.'
Beste Afshin, in deze strijd zal je mij aan je zijde aantreffen. De vrijheid is heilig!
De kriebels
Dat het soms grammaticaal van geen meter klopt, zal mij een grote rotzorg zijn. Mensen die daarover vallen, snappen vaak ook niet de essentie van mijn blogsels. Maar goed, ik wilde niet over die azijnzuipers schrijven.
Of eigenlijk toch wel, over heel enge azijnslurpers nog wel. Mensen die pleiten voor het vrije woord, maar het in de praktijk niet belijden. Enge figuren die een collega blogger/columnist probeerden te censureren.
Censuur toepassen op een blog, dat staat voor mij gelijk aan iemand monddood maken. En laat ik daar nu vreselijk de schurft aan hebben, het vrije woord is voor mij heilig, zelfs als ik het er helemaal niet eens mee ben.
Het overkwam Afshin Ellian, een kritisch columnist bij het NRC Handelsblad. Enge politiek correcte mannetjes die nog strak in de multiculti bagger geloven, maakten hem het schrijven onmogelijk. (Lees zijn verhaal hier)
Iemand die zo uit zijn hart schrijft, kan je niet intomen met censuur. Maar dat snappen die mannetjes niet, die willen alleen horen hoe goed de multiculti het doet, en zeker niets verkeerd horen over lange tenen van de Islam.
Als ik dit lees, kon het zo uit mijn hart komen: 'Ten aanzien van de vrijheid ben ik compromisloos. Ik meen dat zowel absolute armoede als de socialistische verzorgingsstaat de menselijke waardigheid aantasten. Hannah Arendt, die ik bewonder, leerde mij dat in een gelijkgeschakelde gemeenschap geen vrije samenleving mogelijk is.'
Beste Afshin, in deze strijd zal je mij aan je zijde aantreffen. De vrijheid is heilig!
De kriebels
vrijdag 25 februari 2011
Een nieuwe trend?
Dreigen, dreigen en nog eens dreigen. Het lijkt wel zo langzamerhand in onze samenleving geslopen te zijn. Of het nu op het internet is, of per geheim telefoonnummer, of via een dreigbrief, het maakt niets uit, het schijnt normaal te worden.
Waren het vroeger nog de activisten aan de extreem linkse zijde, die dit middel gelimiteerd vonden om hun doelen te bereiken, vandaag de dag nemen ook haatbaarden en ander geestelijk gestoord gespuis deel aan dit soort idioterie.
Iedereen kan zich nog de noodkreet van Pim Fortuyn voor de geest halen, toen hij zich naar de Minister-President Kok richtte, en riep: 'U bent ook mijn Minister-President!' Kok deed dit lacherig af, en we weten inmiddels wat de gevolgen waren.
Je hoopt dat men van het demoniseren geleerd zou hebben, maar helaas, niets is minder waar. Met de opkomst van de PVV, zie je weer, dat de oude stellingen worden betrokken. Hel en verdoemenis worden uitgestort over elkaar als of het oorlog is.
En ja, ook de VARA laat zich niet onbetuigd, zeker niet als publiek uithangbord van de PvdA. Onder aanvoering van de moraal ridder Francisco van Jole en de website JOOP.nl, is er regelrecht een haatcampagne op gezet, om ons op het gevaar te wijzen.
Dit soort idioten beseft niet, of juist heel erg goed, wat voor consequenties dit soort stemmingmakerij oplevert. Mensen als van Jole genieten schijnbaar van de aandacht die het brengt, maar denken vaak niet verder over de gevolgen na.
Ik noem een Ayaan Hirsi Ali, een Geert Wilders, of een Soorah Hera. Allemaal mensen die voor hun leven moeten vrezen. En sinds kort ook VARA werknemers. Paul de Leeuw deed zelfs voor de televisie een emotioneel pleidooi.
Nou is Paul de Leeuw in mijn ogen ook een grote flapdrol hoor, maar ook hij verdient het niet om te vrezen voor zijn gezin. Dan ga je te ver.
En natuurlijk weet ik wel, dat zo'n kwal als van Jole, mensen niet persoonlijk bedreigt. Maar hij had zich wel kunnen bedenken dat dit zou kunnen gebeuren. En misschien hoopte hij er ook wel op, immers negatieve aandacht is ook aandacht.
Wat misschien nog wel een voordeel van dit alles zou kunnen zijn, is dat de VARA zich nu tweemaal bedenkt voordat ze weer mee gaan met gasten als van Jole.
Je zou het heel grof een koekje van eigen deeg kunnen noemen, zoals Paul Rosenmöller dat heeft mogen ervaren na de moord op Fortuyn. Maar ik zal het niet zo noemen, daar ik bedreigen verwerp en afkeur. Zoals ik alle idioten afkeur, die bedreigingen uiten, naar wie dan ook.
Discussies moet je op het scherpst van de snede kunnen voeren, openhartig en eerlijk.
De kriebels.
Waren het vroeger nog de activisten aan de extreem linkse zijde, die dit middel gelimiteerd vonden om hun doelen te bereiken, vandaag de dag nemen ook haatbaarden en ander geestelijk gestoord gespuis deel aan dit soort idioterie.
Iedereen kan zich nog de noodkreet van Pim Fortuyn voor de geest halen, toen hij zich naar de Minister-President Kok richtte, en riep: 'U bent ook mijn Minister-President!' Kok deed dit lacherig af, en we weten inmiddels wat de gevolgen waren.
Je hoopt dat men van het demoniseren geleerd zou hebben, maar helaas, niets is minder waar. Met de opkomst van de PVV, zie je weer, dat de oude stellingen worden betrokken. Hel en verdoemenis worden uitgestort over elkaar als of het oorlog is.
En ja, ook de VARA laat zich niet onbetuigd, zeker niet als publiek uithangbord van de PvdA. Onder aanvoering van de moraal ridder Francisco van Jole en de website JOOP.nl, is er regelrecht een haatcampagne op gezet, om ons op het gevaar te wijzen.
Dit soort idioten beseft niet, of juist heel erg goed, wat voor consequenties dit soort stemmingmakerij oplevert. Mensen als van Jole genieten schijnbaar van de aandacht die het brengt, maar denken vaak niet verder over de gevolgen na.
Ik noem een Ayaan Hirsi Ali, een Geert Wilders, of een Soorah Hera. Allemaal mensen die voor hun leven moeten vrezen. En sinds kort ook VARA werknemers. Paul de Leeuw deed zelfs voor de televisie een emotioneel pleidooi.
Nou is Paul de Leeuw in mijn ogen ook een grote flapdrol hoor, maar ook hij verdient het niet om te vrezen voor zijn gezin. Dan ga je te ver.
En natuurlijk weet ik wel, dat zo'n kwal als van Jole, mensen niet persoonlijk bedreigt. Maar hij had zich wel kunnen bedenken dat dit zou kunnen gebeuren. En misschien hoopte hij er ook wel op, immers negatieve aandacht is ook aandacht.
Wat misschien nog wel een voordeel van dit alles zou kunnen zijn, is dat de VARA zich nu tweemaal bedenkt voordat ze weer mee gaan met gasten als van Jole.
Je zou het heel grof een koekje van eigen deeg kunnen noemen, zoals Paul Rosenmöller dat heeft mogen ervaren na de moord op Fortuyn. Maar ik zal het niet zo noemen, daar ik bedreigen verwerp en afkeur. Zoals ik alle idioten afkeur, die bedreigingen uiten, naar wie dan ook.
Discussies moet je op het scherpst van de snede kunnen voeren, openhartig en eerlijk.
De kriebels.
woensdag 23 februari 2011
Onbegrip...
Iets bedenken of uitvinden wat totaal niets toevoegt, mag ik dat onzinnig noemen? Neem nu het volgende artikel, een armbandje waar aan de man kan zien of z'n vrouwelijke partner ongesteld is.
'Uitvinder van dit functionele sierraad is de Britse Karl Dorn die zijn armband de naam 'Help for Husbands' meegaf, meldt Het Laatste Nieuws. Momenteel werkt hij nog aan een prototype dat meedingt in een uitvinderswedstrijd. Als man van en vader van twee kon hij met zijn vrienden in het café meepraten over de strubbelingen die de maandelijkse periode met zich kan meebrengen. Hieruit ontstond het idee voor het armbandje dat hij voor enkele euro's wil verkopen.'
Ik zie het al helemaal voor mij, van die Onslow types, die achter een glas dood bier zitten te klagen over de menstruatieperikelen van hun vrouw. Echt van die horken, die het niet begrijpen, dat het de schuld van de man is, als de vrouw ongesteld is.
Maar goed, laten we even verder lezen wat deze Einstein nog meer te vertellen heeft:
'Het is een visuele hulp voor mannen zodat hij wat meer begrip kan opbrengen tijdens bepaalde tijdstippen van de maand. Er rust nog steeds een groot taboe op dit onderwerp, daarom durfde ik het niet goed te lanceren. Maar als je koppels kunt helpen elkaar te begrijpen en beter te communiceren dan is het de moeite waard dit taboe te doorbreken", aldus de 43-jarige uitvinder.'
Er heerst een groot taboe op dit onderwerp? Ja, in de Pub wel, dat kan ik mij best voorstellen, maar kom eens hier in Nederland beste Karl. Als je de reclames van menig maandverband/tampon fabrikant ziet, dan zal je zien, dat het echt de mooiste periode van de maand is. Kreten als: 'Have a happy period' zijn niet van de lucht.
Op zich klinkt het best wel logisch, hoe dit verklikkertje werkt.
'Het humeur is namelijk niet het enige dat schommelt tijdens de menstruatie. Ook zijn er subtiele temperatuurswisselingen die het armbandje oppikt en daardoor van kleur verandert. Die kleur is voor mannen het teken dat ze of afstand moeten houden of natuurlijk extra lief moeten zijn.'
Wederom bewijst deze kroegtijger het onzinnige van dit bedenksel. Immers, als een verstandige kerel ga je juist niet afstand nemen van je vrouw, of extra lief doen als ze opoe op bezoek heeft. Als een vrouw achterdochtig is, is het wel die week dat haar hormonen door het dolle zijn.
Mijn conclusie is dan ook, laat kroegpraat in de kroeg, en besteed meer tijd aan je vrouw, beste Karl, dan zie je zelf ook wel in, hoe nutteloos je bedenksel is.
De kriebels.
maandag 21 februari 2011
De eerste keer
Zo onwennig, zo benieuwd naar het gevoel, het strakke gevoel. De eerste keer dat hij er in gaat, een combinatie van voorzichtigheid en tederheid.
Het hevige verlangen, dat om kan slaan in onzekerheid. De onzekerheid die kan leiden tot pijn, het eerste pijntje als hij er helemaal in gaat.
De angst, angst voor het branderig gevoel. Het branderig gevoel wat de kop kan opsteken als je te snel bent.
De zucht, de zucht die geslaakt wordt als hij perfect past. Het onzekere gevoel dat plaats maakt voor het genot. Het genot laat je voelen dat dit een perfecte combinatie is.
Na de eerste stap, gaan we verder, verder met de volgende. De ervaring die je hebt op gedaan komt nu goed van pas. Voorzichtig maak je de opening iets ruimer, een ietsje maar.
Met volle overtuiging dring je naar binnen, helemaal naar binnen. Wederom voel je hoe heerlijk hij zit. Perfect, hij zit perfect, alsof je voor elkaar bestemt zijn.
En dan, dan sta je op, je trekt je oude schoenen aan en loopt weg met een voldaan gevoel.
Oh men, wat ben ik toch gek op het passen en kopen van nieuwe schoenen!
De kriebels.
zaterdag 19 februari 2011
Heilige huisjes
Het is toch ook wat, anno 2011 vallen de heilige huisjes bij bosjes om. Wat tot vorig jaar nog driftig in de doofpot werd gestopt, komt nu met een rotgang naar boven drijven.
Het was natuurlijk een publiek geheim dat het gebeurde, maar sinds een jaar kan het niet meer onder de mantel der sacramenten verstopt worden. De daders, die niet tot deze Roomse zaligheid behoorden worden al sinds jaar en dag publiekelijk aan de schandpaal genageld, echter deze vromen niet.
Het gaat er nu druk worden, op de schandplek, waar nu ook de bewoners van de omgevallen heilige huisjes terecht gaan komen. Niet dat ik dat betreur hoor, immers, het is alom bekend dat ik dit soort beesten liever zie bungelen, dan klungelen.
Nu, nadat sinds een jaar het misbruik door priesters met pedofiele/homoseksuele neigingen ruimschoots in de media is geweest, is het voor het openbaar ministerie nog niet zeker of er tot vervolging kan worden over gegaan.
Het gaat om zes zaken die door de commissie Deetman aan het OM zijn geleverd. "Wij adviseren de aangevers een gesprek aan te vragen met een zedenrechercheur,” aldus de zegsman van het OM. „In zo'n gesprek kan aan de orde komen wat er is gebeurd en kan bekeken worden of de zaak is verjaard. De melder kan vervolgens beslissen of er aangifte wordt gedaan”.
Kijk, daar wringt naar mijn mening de schoen, zedenzaken zouden nooit mogen verjaren. Bij het verjaren van dit soort zaken, is het slachtoffer dubbel de pisang, en de dader gaat vrijuit.
Ook voorkom je blunders zoals hier onder beschreven. Let wel het gaat mij er niet om of iemand schuldig is, of niet, maar om het argument.
Zedenzaak toch niet verjaard
door Jan Reijnders BREDA. zaterdag 07 februari 2009
De rechtbank in Breda verklaart het Openbaar Ministerie toch ontvankelijk in de zedenzaak tegen een nu 73-jarige grootvader uit Oosterhout.
Het OM was ervan overtuigd dat de zaak, die dateert uit 1991 verjaard is en vroeg de rechtbank om 'niet ontvankelijk' verklaard te worden. Volgens de officier van justitie was het misbruik van opa van zijn toen tienjarige kleindochter al in 2003 verjaard.
De rechtbank stelt echter vast dat de zaak pas in 2011 verjaart. Voor de grootvader in kwestie maken de curieuze juridische verwikkelingen niet uit. Het OM wordt weliswaar tegen wil en dank ontvankelijk verklaard, maar de man wordt vrijgesproken. De rechtbank ziet te weinig bewijs voor het misbruik in 1991, waarmee het meisje pas in 2005 voor de draad kwam.
De rechtbank stelt vast dat de belastende verklaringen van de vriend en de moeder van het meisje louter en alleen uit haar koker komen. Bovendien heeft de 73-jarige verdachte, ook op de strafzitting, 'consequent en gemotiveerd' ontkend, overweegt de rechtbank.
Het Openbaar Ministerie trekt lering uit de ongelukkige gang van zaken, verzekert officier van justitie Huibert Donker. "Dat de zaak verjaard zou zijn, baseerden wij op een landelijke richtlijn waar een foutje in bleek te zitten. Dat trekken we ons aan. Natuurlijk willen we een ongeluk als dit voorkomen. Juist de zedenwetgeving is zeer ingewikkeld, omdat die herhaaldelijk is veranderd."
(bron)
Verjaren van zedenzaken blijft in mijn mening een slechte zaak, immers het schrikeffect en het gevoel van gerechtigheid, wordt zo te niet gedaan. Het is immers begrijpelijk, dat slachtoffers, die het een en ander al verdrongen of verwerkt hebben, niet voor de formaliteit weer omhoog willen halen.
En zeker binnen een instituut als de Rooms-Katholieke kerk, een kolos die er prat op gaat een voorbeeldfunctie in de samenleving te hebben, zou voorop moeten lopen, om die verjaring van oude zaken er af te krijgen.
Ja, van mij mogen die verjaarde zaken met terugwerkende kracht wel heropend worden, immers het gaat om een delict, die voor het slachtoffer levenslang betekend. Zeker als je weet wat sommige beesten met kinderen hebben gedaan.
Ik kan het niet over mijn hart krijgen om hier bewijsmateriaal te plaatsen van door pedofielen uitgescheurde achterwerken van jongens, maar eigenlijk zou het wel moeten.
Het was natuurlijk een publiek geheim dat het gebeurde, maar sinds een jaar kan het niet meer onder de mantel der sacramenten verstopt worden. De daders, die niet tot deze Roomse zaligheid behoorden worden al sinds jaar en dag publiekelijk aan de schandpaal genageld, echter deze vromen niet.
Het gaat er nu druk worden, op de schandplek, waar nu ook de bewoners van de omgevallen heilige huisjes terecht gaan komen. Niet dat ik dat betreur hoor, immers, het is alom bekend dat ik dit soort beesten liever zie bungelen, dan klungelen.
Nu, nadat sinds een jaar het misbruik door priesters met pedofiele/homoseksuele neigingen ruimschoots in de media is geweest, is het voor het openbaar ministerie nog niet zeker of er tot vervolging kan worden over gegaan.
Het gaat om zes zaken die door de commissie Deetman aan het OM zijn geleverd. "Wij adviseren de aangevers een gesprek aan te vragen met een zedenrechercheur,” aldus de zegsman van het OM. „In zo'n gesprek kan aan de orde komen wat er is gebeurd en kan bekeken worden of de zaak is verjaard. De melder kan vervolgens beslissen of er aangifte wordt gedaan”.
Kijk, daar wringt naar mijn mening de schoen, zedenzaken zouden nooit mogen verjaren. Bij het verjaren van dit soort zaken, is het slachtoffer dubbel de pisang, en de dader gaat vrijuit.
Ook voorkom je blunders zoals hier onder beschreven. Let wel het gaat mij er niet om of iemand schuldig is, of niet, maar om het argument.
Zedenzaak toch niet verjaard
door Jan Reijnders BREDA. zaterdag 07 februari 2009
De rechtbank in Breda verklaart het Openbaar Ministerie toch ontvankelijk in de zedenzaak tegen een nu 73-jarige grootvader uit Oosterhout.
Het OM was ervan overtuigd dat de zaak, die dateert uit 1991 verjaard is en vroeg de rechtbank om 'niet ontvankelijk' verklaard te worden. Volgens de officier van justitie was het misbruik van opa van zijn toen tienjarige kleindochter al in 2003 verjaard.
De rechtbank stelt echter vast dat de zaak pas in 2011 verjaart. Voor de grootvader in kwestie maken de curieuze juridische verwikkelingen niet uit. Het OM wordt weliswaar tegen wil en dank ontvankelijk verklaard, maar de man wordt vrijgesproken. De rechtbank ziet te weinig bewijs voor het misbruik in 1991, waarmee het meisje pas in 2005 voor de draad kwam.
De rechtbank stelt vast dat de belastende verklaringen van de vriend en de moeder van het meisje louter en alleen uit haar koker komen. Bovendien heeft de 73-jarige verdachte, ook op de strafzitting, 'consequent en gemotiveerd' ontkend, overweegt de rechtbank.
Het Openbaar Ministerie trekt lering uit de ongelukkige gang van zaken, verzekert officier van justitie Huibert Donker. "Dat de zaak verjaard zou zijn, baseerden wij op een landelijke richtlijn waar een foutje in bleek te zitten. Dat trekken we ons aan. Natuurlijk willen we een ongeluk als dit voorkomen. Juist de zedenwetgeving is zeer ingewikkeld, omdat die herhaaldelijk is veranderd."
(bron)
Verjaren van zedenzaken blijft in mijn mening een slechte zaak, immers het schrikeffect en het gevoel van gerechtigheid, wordt zo te niet gedaan. Het is immers begrijpelijk, dat slachtoffers, die het een en ander al verdrongen of verwerkt hebben, niet voor de formaliteit weer omhoog willen halen.
En zeker binnen een instituut als de Rooms-Katholieke kerk, een kolos die er prat op gaat een voorbeeldfunctie in de samenleving te hebben, zou voorop moeten lopen, om die verjaring van oude zaken er af te krijgen.
Ja, van mij mogen die verjaarde zaken met terugwerkende kracht wel heropend worden, immers het gaat om een delict, die voor het slachtoffer levenslang betekend. Zeker als je weet wat sommige beesten met kinderen hebben gedaan.
Ik kan het niet over mijn hart krijgen om hier bewijsmateriaal te plaatsen van door pedofielen uitgescheurde achterwerken van jongens, maar eigenlijk zou het wel moeten.
En ook die mensen die weten/wisten wat er gebeurde, zoals Kardinaal Simonis mogen van mij keihard aangepakt worden. Indirect ben je dan medeplichtig aan het toestaan van kindermisbruik. Het zou die man sieren zich aan te geven bij Justitie. Zeker als je ziet hoe hij het ontkent heeft, terwijl hij wel degelijk wist wat er gebeurde.
Simonis: misbruik bestaat niet in RK kerk
AMSTERDAM - Kardinaal Simonis heeft nog geen vijftien jaar geleden tegen de klagende moeder van een misbruikt misdienaartje gezegd: "Dit bestaat niet in de Rooms-Katholieke kerk. Daar doen wij niet aan".
Haar zoon werd in de jaren tachtig langdurig misbruikt door de pas vorig jaar geschorste priester Ron V. (nu 59).
In een interview met de NRC zegt de priester: "ontucht met kinderen? Het was een uiting van affectie".
V. hing altijd de populaire priester uit. "Bij pastoor Ron mocht altijd alles, wisten de misdienaars en jongetjes destijds in de wijk Meerzicht in Zoetermeer. Hij had computerspelletjes en snoep en nam regelmatig jongens mee naar de sauna. De nu 41-jarige Erwin: "We maakten uitstapjes en gingen zwemmen en met de auto rijden. Ik zat op zijn schoot te sturen en hij gaf gas. In de sauna heeft hij me aangerand".
Een van de moeders ontmaskerde Ron al in 1988, maar de zaak werd onder het tapijt geschoven, klaagt ze in de krant. Simonis promoveerde de steeds van parochie wisselende Ron (Amersfoort, Eindhoven) uiteindelijk zelfs. En als de moeder bij Simonis verhaal ging halen, werd ze weggestuurd.
De priester zegt tegenover de krant dat hij zichzelf "niet gevaarlijk" acht. ,,Ik val op jongens van rond de veertien jaar. Daar kan ik niets aan doen.''
Sinds hij op non actief is gesteld, begon hij een praktijk voor neuro linguistisch programmeren en hypnotherapie. Hij helpt nu mensen af "van angst en twijfel en nachtmerries"...
Simonis ontkent in een officiele reactie dat hij Ron beschermde. Aartsbisschop Wim Eijk schorste de pedoseksueel vorig jaar van al zijn pastorale taken. Justitie vermoedt dat hij tientallen kinderen heeft misbruikt.
(bron)
Laten we hopen, in naam van alle slachtoffers, dat al die heilige huisjes gaan vallen, waar zo'n viezerik werkt.
De kriebels
vrijdag 18 februari 2011
Extreem rechtse bewegingen
Rechts, ja ik ben rechts. Extreem rechts zelfs! Ik kan dat gewoon niet ontkennen. Koffie drink ik met rechts, ik voetbal met rechts, ik doe alles met rechts. Ja je leest het goed, ik ben extreem rechts!
Mijn oudste twee kinderen zijn ook rechts, net zoals ik, extreem rechts.
Dit zet de verhoudingen thuis goed op scherp, want mijn vrouw en de jongste twee meiden zijn links, extreem links zelfs. In tegenstelling tot ons drietjes, hebben ze niets met rechts.
Van de andere kant, drie rechtsen houden de drie linksen in balans, en visa versa.
Ik kan echt niets met links, dan ben ik niets, een kneus, ja, gehandicapt zelfs. Op de pc werken kan ik dan wel vergeten, de nodige handelingen met toiletpapier is al helemaal een drama. Het is soms echt niet fijn om rechts te zijn.
Zat ik maar in het midden, dan was ik links en rechts. Oh wat zou dat makkelijk zijn.
Helaas, ik ben rechtshandig, extreem rechtshandig.
De kriebels
Mijn oudste twee kinderen zijn ook rechts, net zoals ik, extreem rechts.
Dit zet de verhoudingen thuis goed op scherp, want mijn vrouw en de jongste twee meiden zijn links, extreem links zelfs. In tegenstelling tot ons drietjes, hebben ze niets met rechts.
Van de andere kant, drie rechtsen houden de drie linksen in balans, en visa versa.
Ik kan echt niets met links, dan ben ik niets, een kneus, ja, gehandicapt zelfs. Op de pc werken kan ik dan wel vergeten, de nodige handelingen met toiletpapier is al helemaal een drama. Het is soms echt niet fijn om rechts te zijn.
Zat ik maar in het midden, dan was ik links en rechts. Oh wat zou dat makkelijk zijn.
Helaas, ik ben rechtshandig, extreem rechtshandig.
De kriebels
donderdag 17 februari 2011
Een eng klimaat
Het begint eng in Nederland te worden, zeker er nu weer verkiezingen aankomen. Voor het eerst maken we een ongekend fenomeen mee hier in dit kleine landje, politieke kleurenblindheid. Of beter gezegd, de ander wijzen op zijn 'foute ideologie', maar je eigen bekrompenheid niet willen zien.
Ook de media maken zich hier schuldig aan. Roept een 'objectieve' publieke zender dat er bij de PVV (uiteraard) banden zijn met het extreem-rechtse blok, dan ontmaskert een ochtendkrant weer een PvdA'er die weer enorm zijn zakken doet vullen met belastinggelden.
Waar zijn de dagen gebleven, dat je elkaar met argumenten bestookte tijdens een goede discussie? Samen constructief samenwerken, om dit land weer goed op z'n poten te zetten, dat mis ik.
Het moet anders in Nederland, dat is wel duidelijk. Minder subsidies voor onzinnige projecten, minder managers in de zorg, ontwikkelingshulp eens beter onder de loep gaan nemen. En och, gekozen rechters zou van mij ook nog wel mogen.
Maar ook de verschillende culturen, die ons land rijk is, moeten we koesteren. Dit land moet een veilige haven blijven voor mensen die ons hulp echt nodig hebben.
Eerlijk gezegd, als ik soms reacties lees van mensen, die zich progressief noemen, open staan voor andere meningen, dan krijg ik kippevel. Juist dan, bij een andere mening, is het progressief denken verdwenen. Vergelijkingen met de enge jaren 30 vliegen je om de oren.
Juist dan, als er constructief gedacht moet worden, keert men zich in hun eigen tunnelvisie. En dan komen tot een goede oplossing voor de problemen die moeten worden opgelost, is schier onmogelijk.
Waar is nu de tolerantie, die ons land vroeger kende? Er was plaats voor andersdenkenden, andere geloven, andere culturen. En nu? Dit land is aan het afglijden naar een samenleving, die niet de mijne is.
Het onder de loep nemen van politici is een goede zaak, maar wel zolang het van alle politici gedaan wordt. Helaas, wederom is dit een utopie. Je zal bij de 'objectieve' omroepen zelden iets horen over de zakkenvullende politici van bv. de PvdA.
Binnenkort hebben we verkiezingen, ik ga stemmen omdat het mijn recht is, maar bij God, ik twijfel tussen blanco, of op een proteststem tegen de stemming makerij hier in Nederland.
Laat ik dit maar afsluiten met de woorden van iemand, die ook dit politieke klimaat meer dan beu is, ik quote: 'Men roept maar over de PVV. Het is ook niet mijn partij en zal het ook nooit worden. Maar wie zich in de geschiedenis verdiept, ziet schokkende parallellen tussen het valse rode gestook van vandaag en de demagogische hitserij van de NSB.'
De kriebels
Ook de media maken zich hier schuldig aan. Roept een 'objectieve' publieke zender dat er bij de PVV (uiteraard) banden zijn met het extreem-rechtse blok, dan ontmaskert een ochtendkrant weer een PvdA'er die weer enorm zijn zakken doet vullen met belastinggelden.
Waar zijn de dagen gebleven, dat je elkaar met argumenten bestookte tijdens een goede discussie? Samen constructief samenwerken, om dit land weer goed op z'n poten te zetten, dat mis ik.
Het moet anders in Nederland, dat is wel duidelijk. Minder subsidies voor onzinnige projecten, minder managers in de zorg, ontwikkelingshulp eens beter onder de loep gaan nemen. En och, gekozen rechters zou van mij ook nog wel mogen.
Maar ook de verschillende culturen, die ons land rijk is, moeten we koesteren. Dit land moet een veilige haven blijven voor mensen die ons hulp echt nodig hebben.
Eerlijk gezegd, als ik soms reacties lees van mensen, die zich progressief noemen, open staan voor andere meningen, dan krijg ik kippevel. Juist dan, bij een andere mening, is het progressief denken verdwenen. Vergelijkingen met de enge jaren 30 vliegen je om de oren.
Juist dan, als er constructief gedacht moet worden, keert men zich in hun eigen tunnelvisie. En dan komen tot een goede oplossing voor de problemen die moeten worden opgelost, is schier onmogelijk.
Waar is nu de tolerantie, die ons land vroeger kende? Er was plaats voor andersdenkenden, andere geloven, andere culturen. En nu? Dit land is aan het afglijden naar een samenleving, die niet de mijne is.
Het onder de loep nemen van politici is een goede zaak, maar wel zolang het van alle politici gedaan wordt. Helaas, wederom is dit een utopie. Je zal bij de 'objectieve' omroepen zelden iets horen over de zakkenvullende politici van bv. de PvdA.
Binnenkort hebben we verkiezingen, ik ga stemmen omdat het mijn recht is, maar bij God, ik twijfel tussen blanco, of op een proteststem tegen de stemming makerij hier in Nederland.
Laat ik dit maar afsluiten met de woorden van iemand, die ook dit politieke klimaat meer dan beu is, ik quote: 'Men roept maar over de PVV. Het is ook niet mijn partij en zal het ook nooit worden. Maar wie zich in de geschiedenis verdiept, ziet schokkende parallellen tussen het valse rode gestook van vandaag en de demagogische hitserij van de NSB.'
De kriebels
Onderhoud is weer voorbij
Zo blog is weer in de lucht na wat onderhoud, in tegenstelling tot de vrienden van Jeroen van Baardwijk zeggen. Lees hier het stukje van een paar autistische gasten die met het "Wij van WC-Eend" principe werken. Immers zij hebben altijd gelijk. Voor de rest zal het mij verder een zorg zijn wat voor kritiek die gasten op mijn blog of persoon hebben. En trouwens, zullen ze het al gelezen hebben, dat ik voor de doodstraf ben, speciaal voor mensen die kinderen misbruiken.
De kriebels
De kriebels
maandag 14 februari 2011
Een poepje laten ruiken
Stevig van postuur was hij, zeker voor zijn leeftijd. En ondeugend, erg ondeugend. En brutaal, met een vleugje vandaal erbij, ja, dat past precies bij die knul. Gorko noemden wij hem.
Volgens zijn moeder was het niet waar, dat hij de blaag van de buurt was. Stee vast ontkende zij, wanneer er weer een boze buur aan haar deur stond te tieren, dat hij erbij was geweest. Menig konijn in de buurt zal echt niet met weemoed terug denken aan die tijd, dat ze nog bij ons in de buurt woonden.
Op een zwoele zomeravond ergens in augustus, waren we met kennissen achter ons huis te barbecueën. Het was zo'n heerlijke rustige zondagavond, waar je alleen de vogeltjes en het vuur van de barbecue hoorde.
Een luide gil klonk ineens door de serene stilte, gevolgd door het geluid van een fiets die op de tegels geworpen werd. 'Mamaaaaaaaaaa ik moet poepuhhhhhhh' klonk het door de buurt, 'toe nouuuuuuuuu, ik moet nodig'.
De boef van de buurt kwam voor een gesloten deur te staan, de rest van het gezin was uit fietsen. Na een minuut van krijsen en aan de deur trekken, drong het tot hem door, dat ze deze keer echt weg waren.
De teleurstelling maakte snel plaats voor woede, ontembare woede. Het grijnzen van zijn twee vaste partners in crime, maakte het er ook niet beter op. Alles achter het huis wat hem voor z'n voeten kwam moest het ontgelden.
Onze kennissen, die met grote ogen dit schouwspel waar hadden genomen, konden hun lachen haast niet onderdrukken. Na een korte uitleg van ons, wie die deze knaap was, vervolgen wij dit spektakel.
Inmiddels was Gorko er achtergekomen, dat de schuurdeur niet afgesloten was. Met een ferme beweging gooide hij de deur open, en riep: 'Zo!'. De twee knapen, die inmiddels al door hadden dat er weer tegen het gepraat kon worden, vroegen wat hij van plan was. 'Ik schijt wel in papa's schuur' tierde hij, 'dat zal hem leren, de deur van het huis op slot te doen'.
Op dat moment namen de man en ik net een teug van ons pilsje. Twee grote fonteinen bier spoten door de tuin, toen wij de uitspraak van de bengel hoorden. Op handen en knieën kropen wij richting onze stoelen terug, dit konden wij niet langer zien en aanhoren.
Het luide gekreun van de buurjongen had inmiddels plaats gemaakt voor het geluid van scheurende en schurende kranten. Luid lachend en vrolijk gingen de drie boefjes er weer van tussen.
Het duurde niet lang, of de buren kwamen terug van hun zaligmakende fietstocht. We konden horen hoe de buurman vals fluitend naar de schuur ging, om de fietsen naar binnen te zetten.
Ineens klonk er een ijzige gil en het geluid van vallende voorwerpen. 'Gloeiende, gloeiende, gloeiende' hoorden wij de buurman schelden, 'er heeft een hond in de schuur gescheten!'.
Dit was voor ons de druppel, we konden het niet meer houden, en we lagen dubbel van het lachen achter het huis. En nog steeds, na vijftien jaar, en veel bier, komt dit verhaal ter sprake als we weer eens met z'n allen barbecueën.
De kriebels
Volgens zijn moeder was het niet waar, dat hij de blaag van de buurt was. Stee vast ontkende zij, wanneer er weer een boze buur aan haar deur stond te tieren, dat hij erbij was geweest. Menig konijn in de buurt zal echt niet met weemoed terug denken aan die tijd, dat ze nog bij ons in de buurt woonden.
Op een zwoele zomeravond ergens in augustus, waren we met kennissen achter ons huis te barbecueën. Het was zo'n heerlijke rustige zondagavond, waar je alleen de vogeltjes en het vuur van de barbecue hoorde.
Een luide gil klonk ineens door de serene stilte, gevolgd door het geluid van een fiets die op de tegels geworpen werd. 'Mamaaaaaaaaaa ik moet poepuhhhhhhh' klonk het door de buurt, 'toe nouuuuuuuuu, ik moet nodig'.
De boef van de buurt kwam voor een gesloten deur te staan, de rest van het gezin was uit fietsen. Na een minuut van krijsen en aan de deur trekken, drong het tot hem door, dat ze deze keer echt weg waren.
De teleurstelling maakte snel plaats voor woede, ontembare woede. Het grijnzen van zijn twee vaste partners in crime, maakte het er ook niet beter op. Alles achter het huis wat hem voor z'n voeten kwam moest het ontgelden.
Onze kennissen, die met grote ogen dit schouwspel waar hadden genomen, konden hun lachen haast niet onderdrukken. Na een korte uitleg van ons, wie die deze knaap was, vervolgen wij dit spektakel.
Inmiddels was Gorko er achtergekomen, dat de schuurdeur niet afgesloten was. Met een ferme beweging gooide hij de deur open, en riep: 'Zo!'. De twee knapen, die inmiddels al door hadden dat er weer tegen het gepraat kon worden, vroegen wat hij van plan was. 'Ik schijt wel in papa's schuur' tierde hij, 'dat zal hem leren, de deur van het huis op slot te doen'.
Op dat moment namen de man en ik net een teug van ons pilsje. Twee grote fonteinen bier spoten door de tuin, toen wij de uitspraak van de bengel hoorden. Op handen en knieën kropen wij richting onze stoelen terug, dit konden wij niet langer zien en aanhoren.
Het luide gekreun van de buurjongen had inmiddels plaats gemaakt voor het geluid van scheurende en schurende kranten. Luid lachend en vrolijk gingen de drie boefjes er weer van tussen.
Het duurde niet lang, of de buren kwamen terug van hun zaligmakende fietstocht. We konden horen hoe de buurman vals fluitend naar de schuur ging, om de fietsen naar binnen te zetten.
Ineens klonk er een ijzige gil en het geluid van vallende voorwerpen. 'Gloeiende, gloeiende, gloeiende' hoorden wij de buurman schelden, 'er heeft een hond in de schuur gescheten!'.
Dit was voor ons de druppel, we konden het niet meer houden, en we lagen dubbel van het lachen achter het huis. En nog steeds, na vijftien jaar, en veel bier, komt dit verhaal ter sprake als we weer eens met z'n allen barbecueën.
De kriebels
zondag 13 februari 2011
Zolang het ze zelf maar goed uitkomt.....
Heel geitenwollensokken minnend Nederland viel over een uitspraak van de PVV, om asocialen bij elkaar te stoppen. Zelfs op JOOP.nl, onder leiding van Francisco van Jole,
je weet wel, de 'politiek correcte en objectieve' tegenhanger van GeenStijl, werd een 'spotprent' geplaatst met een verwijzing naar de Holocaust.
Maar tot mijn verbazing, las ik in 'De Volkskrant' dit bericht:
je weet wel, de 'politiek correcte en objectieve' tegenhanger van GeenStijl, werd een 'spotprent' geplaatst met een verwijzing naar de Holocaust.
Maar tot mijn verbazing, las ik in 'De Volkskrant' dit bericht:
Kamermeerderheid wil aso's in containerwoningen
zaterdag 12 februari 2011
Een gevaarlijke ontwikkeling
De vrijheid van meningsuiting is voor mij iets wat heilig is. Elkaar in de ogen kijken met een open vizier en op een nette manier je mening kunnen zeggen. Helaas is deze manier van discussiëren niet mogelijk in Nederland.
Sterker nog, deze vrijheid staat in Nederland onder druk. De druk komt van mensen die zelf jarenlang zich beroepen hebben op deze vrijheid. Aanslagen op voertuigen en gebouwen van het leger, vernielen en bekladden van auto's, scheermesjes in post voor mensen die in een laboratorium werken, om maar iets te noemen.
Ook de door dit soort lui omgelegde Pim Fortuyn, kreeg in de aanloop naar de verkiezingen van 2002, een stronttaart over zich heen, omdat hij een totaal andere mening had, dan deze lieden wilden horen.
Een paar jaar tevoren, dreef Fortuyn tijdens een discussie het PvdA fossiel Marcel van Dam in een hoekje. van Dam gaf ons al een indruk, wat voor toestanden we in de toekomst konden verwachten vanuit die hoek.
Fortuyn stelde in 1997 al het gevaar van bepaalde stromingen van de Islam aan de kaak, integreren moet ze, onze normen en waarden accepteren. Bijna negen jaar later biedt de VARA wederom een klankbord aan lieden met een bekrompen gedachtegang zoals Marcel van Dam.
Men wil een serie maken over de opkomst van het schrikbeeld van de VARA,Geert Wilders. Immers deze politicus is een fervent tegenstander van de Islamisering, iets waar de achterban van de PvdA kippevel van krijgt.
Ook op de, aan de VARA gelinieerde, website JOOP.nl schroomt men zich niet Geert Wilders met met Nazi praktijken te gaan vergelijken. Tuurlijk, JOOP.nl beroept zich op de vrijheid van meningsuiting, maar daar zit het hem nu.
Net zoals het beweren dat politiek links georiënteerde mensen iets met de massa moordenaars Mao of Stalin te maken hebben, is het vreselijk onzinnig, misschien wel strafbaar, mensen die anders denken, uit te maken voor Nazi's.
Sterker nog, veel van deze lieden die dit roepen, durven rustig andersdenkenden te intimideren. Kandidaatleden van de PVV worden het werken onmogelijk gemaakt. Werkgevers ontvangen dreigmailtjes, die je standaard kan downloaden van bepaalde websites, gezinnen wordt duidelijk gemaakt dat ze nergens veilig zijn.
Nu zal mij het eerlijk gezegd een worst zijn hoe de PVV het gaat doen met de verkiezingen. wat mij wel vreselijk ergert, is hoe sommige zich zelf 'intellectuele' noemende mensen andersdenkenden behandelen. Ik heb het niet over die autistische idioten die over elke 'dt' fout vallen, maar die gasten die de daad bij het woord gaan voeren.
Mensen, die de wet van Godwin te pas en te onpas aanhalen, om maar hun gelijk te gaan halen. Bij die mensen zit het gevaar, dat de vrijheid van meningsuiting, verloren gaat aan een gedachtegang, die misschien nog wel erger is, dan zij menen te moeten bestrijden.
Het zal de publieke omroep dan ook sieren, in plaats van de SMAT quota, meer de nadruk gaan leggen op het tegen gaan van haatzaaiende programma's.
Je mening niet meer kunnen uiten, omdat een kleine groep idiote en gestoorde idealisten vinden dat hun politieke overtuiging de enige ware is, moet niet kunnen in Nederland. Laat Justitie zich maar vaker buigen over dit soort enge clubjes, die naar mijn mening een groter gevaar zijn voor de samenleving, dan een stel brullende PVVers.
De kriebels
Sterker nog, deze vrijheid staat in Nederland onder druk. De druk komt van mensen die zelf jarenlang zich beroepen hebben op deze vrijheid. Aanslagen op voertuigen en gebouwen van het leger, vernielen en bekladden van auto's, scheermesjes in post voor mensen die in een laboratorium werken, om maar iets te noemen.
Ook de door dit soort lui omgelegde Pim Fortuyn, kreeg in de aanloop naar de verkiezingen van 2002, een stronttaart over zich heen, omdat hij een totaal andere mening had, dan deze lieden wilden horen.
Een paar jaar tevoren, dreef Fortuyn tijdens een discussie het PvdA fossiel Marcel van Dam in een hoekje. van Dam gaf ons al een indruk, wat voor toestanden we in de toekomst konden verwachten vanuit die hoek.
Fortuyn stelde in 1997 al het gevaar van bepaalde stromingen van de Islam aan de kaak, integreren moet ze, onze normen en waarden accepteren. Bijna negen jaar later biedt de VARA wederom een klankbord aan lieden met een bekrompen gedachtegang zoals Marcel van Dam.
Men wil een serie maken over de opkomst van het schrikbeeld van de VARA,Geert Wilders. Immers deze politicus is een fervent tegenstander van de Islamisering, iets waar de achterban van de PvdA kippevel van krijgt.
Ook op de, aan de VARA gelinieerde, website JOOP.nl schroomt men zich niet Geert Wilders met met Nazi praktijken te gaan vergelijken. Tuurlijk, JOOP.nl beroept zich op de vrijheid van meningsuiting, maar daar zit het hem nu.
Net zoals het beweren dat politiek links georiënteerde mensen iets met de massa moordenaars Mao of Stalin te maken hebben, is het vreselijk onzinnig, misschien wel strafbaar, mensen die anders denken, uit te maken voor Nazi's.
Sterker nog, veel van deze lieden die dit roepen, durven rustig andersdenkenden te intimideren. Kandidaatleden van de PVV worden het werken onmogelijk gemaakt. Werkgevers ontvangen dreigmailtjes, die je standaard kan downloaden van bepaalde websites, gezinnen wordt duidelijk gemaakt dat ze nergens veilig zijn.
Nu zal mij het eerlijk gezegd een worst zijn hoe de PVV het gaat doen met de verkiezingen. wat mij wel vreselijk ergert, is hoe sommige zich zelf 'intellectuele' noemende mensen andersdenkenden behandelen. Ik heb het niet over die autistische idioten die over elke 'dt' fout vallen, maar die gasten die de daad bij het woord gaan voeren.
Mensen, die de wet van Godwin te pas en te onpas aanhalen, om maar hun gelijk te gaan halen. Bij die mensen zit het gevaar, dat de vrijheid van meningsuiting, verloren gaat aan een gedachtegang, die misschien nog wel erger is, dan zij menen te moeten bestrijden.
Het zal de publieke omroep dan ook sieren, in plaats van de SMAT quota, meer de nadruk gaan leggen op het tegen gaan van haatzaaiende programma's.
Je mening niet meer kunnen uiten, omdat een kleine groep idiote en gestoorde idealisten vinden dat hun politieke overtuiging de enige ware is, moet niet kunnen in Nederland. Laat Justitie zich maar vaker buigen over dit soort enge clubjes, die naar mijn mening een groter gevaar zijn voor de samenleving, dan een stel brullende PVVers.
De kriebels
vrijdag 11 februari 2011
Een klassieker
Als je het hoort, grijpt het je, het neemt bezit van, het beheerst je. Iedereen kent het, velen weten uit welke film deze muziek komt. Dat fluitje, het gilletje, automatisch fluit je het mee.
Het is een melodietje wat zo intrigerend is, zo ongekend voor z'n tijd, dat het je met twee handen grijpt. Combineer dit met met de film waarvoor het geschreven is en gewoon een perfecte rolbezetting, dan heb je een klassieker.
Naar mijn mening, de mooiste combinatie van muziek en een film is toch wel 'The Good, The Bad And The Ugly". Veel woorden maak ik er niet meer aan vuil, gewoon luisteren en genieten.
Het is een melodietje wat zo intrigerend is, zo ongekend voor z'n tijd, dat het je met twee handen grijpt. Combineer dit met met de film waarvoor het geschreven is en gewoon een perfecte rolbezetting, dan heb je een klassieker.
Naar mijn mening, de mooiste combinatie van muziek en een film is toch wel 'The Good, The Bad And The Ugly". Veel woorden maak ik er niet meer aan vuil, gewoon luisteren en genieten.
Wien Neerlands bloed in d' aders vloeit, van vreemde smetten vrij
Nederland, het land waar men pocht over de gastvrijheid voor mensen die hun leven niet zeker zijn. Nederland, het waar sinds jaar en dag, ontheemden op onderdak kunnen rekenen. Nederland, het kleinste kind in de klas, dat graag overal vooraan wil staan.
Zo langzamerhand begin ik mij te schamen, een inwoner van dit land te zijn. Een inwoner van een land, waar mensen vanwege hun politieke mening verketterd, bedreigt en ja, zelfs vermoord worden.
In dit land, waar de politiek zo'n groot voorstander is van Europa, een Europa, waar jaarlijks miljarden euro's verdwijnen, zonder dat men herleiden kan, waar ze gebleven zijn. Nederland, het enige land, wat nog niet toegeeft, dat de multi-culti totaal mislukt is.
Nederland, een land dat zo trots is op zijn 'roots', zijn geschiedenis en zijn staat van dienst. Dit is ook het Nederland dat vreselijk faalt op het gebied van gehandicapten- en ouderenzorg. Het land waar oud-politici, de door hun geëiste normen qua salarissen, zelf ruimschoots overschrijden met leuke, riante baantjes.
Nederland is ook het land, waar hypocriete burgemeesters zich inzetten voor kansloze, uitgeprocedeerde asielzoekers, terwijl er ouderen in hun gemeente verwaarloosd worden en in poepluiers liggen. Een land waar Marokkaans straattuig maar doen waar ze zin aan hebben, en rustig onbestraft blijven. Daar waar gehandicapten wel opgesloten worden, omdat ze onhandelbaar zijn.
Het land, wat de gelijke rechten voor homo's, vrouwen, en andersdenkenden zo hoog had zitten, waar nu gebogen wordt, voor een godsdienst die hier niet thuis hoort.
Dit is nu het Nederland vandaag de dag, een land waar juist de zwakkeren, waar wij juist altijd voor opkwamen, de mensen die ons land na 1945 weer op z'n poten zette, een land dat afgezakt is naar een bedenkelijk niveau.
Als ik het verhaal lees, over de 88 jarige Charles Ruychaver, dan draait mijn maag zich om! (link) Neemt u mij niet kwalijk, dat ik even moet kotsen van de politici, die over elkaar heen struikelen als er weer een zielig verhaal over een kansloos asielkind in de pers komt.
Verdorie, bijna iedereen weet, dat asielzoekers hier zo snel mogelijk een kind krijgen, om hun kansen in dit luilekkerland te kunnen blijven vergroten. Die mogelijkheid hebben ze, en het is hun keuze. Keuzes, die ouderen en gehandicapten niet kunnen maken.
Nederland, eens was ik trots op U, uw tolerantie, het recht je zelf te kunnen zijn. En nu, ik schaam mij voor U!
De kriebels
Zo langzamerhand begin ik mij te schamen, een inwoner van dit land te zijn. Een inwoner van een land, waar mensen vanwege hun politieke mening verketterd, bedreigt en ja, zelfs vermoord worden.
In dit land, waar de politiek zo'n groot voorstander is van Europa, een Europa, waar jaarlijks miljarden euro's verdwijnen, zonder dat men herleiden kan, waar ze gebleven zijn. Nederland, het enige land, wat nog niet toegeeft, dat de multi-culti totaal mislukt is.
Nederland, een land dat zo trots is op zijn 'roots', zijn geschiedenis en zijn staat van dienst. Dit is ook het Nederland dat vreselijk faalt op het gebied van gehandicapten- en ouderenzorg. Het land waar oud-politici, de door hun geëiste normen qua salarissen, zelf ruimschoots overschrijden met leuke, riante baantjes.
Nederland is ook het land, waar hypocriete burgemeesters zich inzetten voor kansloze, uitgeprocedeerde asielzoekers, terwijl er ouderen in hun gemeente verwaarloosd worden en in poepluiers liggen. Een land waar Marokkaans straattuig maar doen waar ze zin aan hebben, en rustig onbestraft blijven. Daar waar gehandicapten wel opgesloten worden, omdat ze onhandelbaar zijn.
Het land, wat de gelijke rechten voor homo's, vrouwen, en andersdenkenden zo hoog had zitten, waar nu gebogen wordt, voor een godsdienst die hier niet thuis hoort.
Dit is nu het Nederland vandaag de dag, een land waar juist de zwakkeren, waar wij juist altijd voor opkwamen, de mensen die ons land na 1945 weer op z'n poten zette, een land dat afgezakt is naar een bedenkelijk niveau.
Als ik het verhaal lees, over de 88 jarige Charles Ruychaver, dan draait mijn maag zich om! (link) Neemt u mij niet kwalijk, dat ik even moet kotsen van de politici, die over elkaar heen struikelen als er weer een zielig verhaal over een kansloos asielkind in de pers komt.
Verdorie, bijna iedereen weet, dat asielzoekers hier zo snel mogelijk een kind krijgen, om hun kansen in dit luilekkerland te kunnen blijven vergroten. Die mogelijkheid hebben ze, en het is hun keuze. Keuzes, die ouderen en gehandicapten niet kunnen maken.
Nederland, eens was ik trots op U, uw tolerantie, het recht je zelf te kunnen zijn. En nu, ik schaam mij voor U!
De kriebels
donderdag 10 februari 2011
Het was me het weekje wel
Zo, deze hectische week zit er bijna op, gelukkig zou ik haast roepen. Afgelopen vrijdag werd mijn vrouw in het MCL opgenomen voor een buikwandcorrectie en om een littekenbreuk te laten herstellen. Ze hebben haar 3 1/2 kilo lichter gemaakt.
Wederom lag bij mij de taak om het huishouden te runnen, en voor de twee jongste meiden te zorgen. Gelukkig kon de meid van 11 jaar bij een goede vriendin logeren, maar de verzorging van de zestien maanden oude dame moest ik wel op mij nemen.
Op een of andere manier krijgen die kleintjes het snel door dat er wat is veranderd, zo ook nu. Gelukkig is het een makkelijk kind, maar toch was ze erg onrustig en hangerig. En ergens wat ze ook op haar manier blij, want nu ging ze overal met papa naar toe.
En papa helpen in huis, dat deed ze ook heel graag, of lekker mee swingen en brabbelen met de muziek. Ja, we zijn nu een perfect team. twee handen op een buik.
Vanaf dinsdag was de andere meid ook weer thuis. Ook al zo'n topper die papa graag helpt in huis. En eerlijk gezegd, dat was ook wel erg fijn. We moesten nu wel weer vroeg opstaan, immers de dame moet wel naar school. Wat ze erg leuk en indrukwekkend vond, was dat haar klas vrijdag gebeden heeft, dat de operatie zou slagen.
Woensdag was ronduit gewoon een klotedag, definitieve afwijzing van de gemeente voor hulp aan huis. Dit betekent dat ik dus gewoon thuis moet blijven om mijn vouw te verzorgen, en niet aan het werk kan gaan. Gelukkig heb ik zorgverlof van mijn werkgever gekregen, dus het gaat mij geen loon kosten.
Ook zat ik in een dipje, had toch best wel wens naar mijn vrouw. Ik heb de nacht van woensdag op donderdag dan ook niet geslapen.
Vanochtend zo rond half negen belde mijn vrouw op, dat ik haar kon halen.
De kriebels
Wederom lag bij mij de taak om het huishouden te runnen, en voor de twee jongste meiden te zorgen. Gelukkig kon de meid van 11 jaar bij een goede vriendin logeren, maar de verzorging van de zestien maanden oude dame moest ik wel op mij nemen.
Op een of andere manier krijgen die kleintjes het snel door dat er wat is veranderd, zo ook nu. Gelukkig is het een makkelijk kind, maar toch was ze erg onrustig en hangerig. En ergens wat ze ook op haar manier blij, want nu ging ze overal met papa naar toe.
En papa helpen in huis, dat deed ze ook heel graag, of lekker mee swingen en brabbelen met de muziek. Ja, we zijn nu een perfect team. twee handen op een buik.
Vanaf dinsdag was de andere meid ook weer thuis. Ook al zo'n topper die papa graag helpt in huis. En eerlijk gezegd, dat was ook wel erg fijn. We moesten nu wel weer vroeg opstaan, immers de dame moet wel naar school. Wat ze erg leuk en indrukwekkend vond, was dat haar klas vrijdag gebeden heeft, dat de operatie zou slagen.
Woensdag was ronduit gewoon een klotedag, definitieve afwijzing van de gemeente voor hulp aan huis. Dit betekent dat ik dus gewoon thuis moet blijven om mijn vouw te verzorgen, en niet aan het werk kan gaan. Gelukkig heb ik zorgverlof van mijn werkgever gekregen, dus het gaat mij geen loon kosten.
Ook zat ik in een dipje, had toch best wel wens naar mijn vrouw. Ik heb de nacht van woensdag op donderdag dan ook niet geslapen.
Vanochtend zo rond half negen belde mijn vrouw op, dat ik haar kon halen.
De kriebels
dinsdag 8 februari 2011
Tja, verantwoording...
Die vervelende 'mobieltjes jeugd' foeterde een oude man vanmiddag buiten het ziekenhuis, waar mijn vrouw ligt. Deze fitte tachtiger, zoals hij zich zelf graag noemt, ergerde zich aan het feit, dat er veel mensen buiten stonden te telefoneren.
Vroeger hadden wij dat niet, daar had je het geld niet voor. En geen verantwoording hebben ze vandaag de dag niet, zeurde het oudje maar door. Meestal laat ik zulke fossielen mooi hun deuntje afratelen, maar op een of andere manier maakte deze grijze duif iets bij mij los.
Nou opa, begon ik, dat is best wel appels met peren vergelijken. Toen u zo oud was waren er ook wel jongeren die geen besef hadden van verantwoordelijkheid.
Als door een wesp gestoken, draaide de krasse knar zich om, en keek mij kwaad aan. Jullie jongeren, weten niet eens hoe je dat moet schrijven, donderde hij door, je weet niet waar je over praat man!
Boos draaide hij zich om, en hobbelde naar zijn Opel, die qua leeftijd niet veel jonger was dan die ouwe zuurpruim. Met een noodgang scheurde hij achteruit, waarschijnlijk zonder in de spiegels te kijken. twee passerende dames konden het ongeleide projectiel net ontwijken.
Bij de uitgang aangekomen, knalde deze verpersoonlijking van Gargamel het scheurijzer, zonder uit te kijken, zo de weg op. Het gepiep van remmen was niet van de lucht, en het zou mij niets verbazen dat er daar een paar hartverzakkingen plaats hebben gevonden.
Met zijn gefoeter nog vers in mijn geheugen, pakte ik mijn mobiel en belde 0900-8844. Ik ben zo netjes geweest het voorval te melden en heb het kenteken doorgegeven.
De kriebels
Vroeger hadden wij dat niet, daar had je het geld niet voor. En geen verantwoording hebben ze vandaag de dag niet, zeurde het oudje maar door. Meestal laat ik zulke fossielen mooi hun deuntje afratelen, maar op een of andere manier maakte deze grijze duif iets bij mij los.
Nou opa, begon ik, dat is best wel appels met peren vergelijken. Toen u zo oud was waren er ook wel jongeren die geen besef hadden van verantwoordelijkheid.
Als door een wesp gestoken, draaide de krasse knar zich om, en keek mij kwaad aan. Jullie jongeren, weten niet eens hoe je dat moet schrijven, donderde hij door, je weet niet waar je over praat man!
Boos draaide hij zich om, en hobbelde naar zijn Opel, die qua leeftijd niet veel jonger was dan die ouwe zuurpruim. Met een noodgang scheurde hij achteruit, waarschijnlijk zonder in de spiegels te kijken. twee passerende dames konden het ongeleide projectiel net ontwijken.
Bij de uitgang aangekomen, knalde deze verpersoonlijking van Gargamel het scheurijzer, zonder uit te kijken, zo de weg op. Het gepiep van remmen was niet van de lucht, en het zou mij niets verbazen dat er daar een paar hartverzakkingen plaats hebben gevonden.
Met zijn gefoeter nog vers in mijn geheugen, pakte ik mijn mobiel en belde 0900-8844. Ik ben zo netjes geweest het voorval te melden en heb het kenteken doorgegeven.
De kriebels
zondag 6 februari 2011
Het is stil in huis....
Het is stil in huis. Nu dat het bezoek weg is, en de kleine slaapt. Het is stil, doodstil.
Vrijdagochtend heb ik mijn vrouw naar het ziekenhuis gebracht, eindelijk, na meer dan een jaar wachten. Eindelijk brak het moment aan, waarop ze zolang had gewacht, de buikwandcorrectie.
Nadat 5 jaar geleden een maagband bij haar was geplaatst, was het zover. Jaren van afzien en diëten waarbij ze meer dan vijftig kilo is afgevallen, ging ze vrijdag onder het mes.
Na een vijf uur durende operatie, is haar littekenbreuk en haar buik gecorrigeerd. Groot was mijn opluchting dan ook, dat de arts om iets voor zeven uur belde, dat alles goed gegaan was.
Het is stil in huis. Niet het lieve vraagje of ik nog een kop koffie met een kus wil, niet de knuffel die kreeg in het voorbij gaan. Het is stil, doodstil.
Nu twee dagen later, na het voor het eerst weer uit bed mogen, de pijn die afneemt, ziet er weer zo mooi uit als toen, toen ik haar leerde kennen. Zoals het nu lijkt komt ze aan't einde van de week weer thuis. Met een dochter heb ik afgesproken dat we het huis gaan versieren.
Dan is het niet meer stil in huis.
De kriebels
Vrijdagochtend heb ik mijn vrouw naar het ziekenhuis gebracht, eindelijk, na meer dan een jaar wachten. Eindelijk brak het moment aan, waarop ze zolang had gewacht, de buikwandcorrectie.
Nadat 5 jaar geleden een maagband bij haar was geplaatst, was het zover. Jaren van afzien en diëten waarbij ze meer dan vijftig kilo is afgevallen, ging ze vrijdag onder het mes.
Na een vijf uur durende operatie, is haar littekenbreuk en haar buik gecorrigeerd. Groot was mijn opluchting dan ook, dat de arts om iets voor zeven uur belde, dat alles goed gegaan was.
Het is stil in huis. Niet het lieve vraagje of ik nog een kop koffie met een kus wil, niet de knuffel die kreeg in het voorbij gaan. Het is stil, doodstil.
Nu twee dagen later, na het voor het eerst weer uit bed mogen, de pijn die afneemt, ziet er weer zo mooi uit als toen, toen ik haar leerde kennen. Zoals het nu lijkt komt ze aan't einde van de week weer thuis. Met een dochter heb ik afgesproken dat we het huis gaan versieren.
Dan is het niet meer stil in huis.
De kriebels
Abonneren op:
Posts (Atom)