Van je vader moet je het maar hebben!

Zoals het iedere jongen van een jaar of zestien betaamt, was ik ook een echte Casanova. Boordevol testosteron en als een kater achter alles aanlopen wat vrouwelijk was. 


Vooral de vakantiekampen vlak bij ons in de bossen waren ideale jachtgronden voor deze zwerfkat. Dat het vaak meiden uit het westen betrof was alleen maar een positieve stimulans, zeker als je het door mijn ogen bekeek. Deze dames waren iets minder preuts voor mijn gevoel, dan de lokale dorpsschoonheden.
En natuurlijk was het voor de dames ook een leuke afwisseling van het saaie vakantiekamp leven.


Ook mijn slaapkamertje was aangepast voor vrouwelijk bezoek, een sfeervol lampje, kaarsjes en natuurlijk romantische muziek op voorraad. En ja, ook de rubbers en de handdoeken ontbraken niet. Menig tedere momenten zijn dan ook hier de geschiedenis in gegaan.


Schijnbaar had ik het geluk, redelijk populair te zijn bij de dames, dus het begon aardig druk te worden op het slaapkamertje. Bijna iedere avond lukte het wel mijn liefdeskrotje aan een een meisje te showen. Het gegiechel, de geluiden van de liefde en de romantische muziek waren dan ook niet van de lucht.


Ja, ik had het goed voor elkaar, tenminste, dat dacht ik. Echter, mijn moeder begon zich steeds meer er aan te ergeren. Als een guste teenager heb je dat niet zo snel in de gaten, maar mijn vader kreeg het natuurlijk mee.


Tijdens het avondeten, explodeerde de bom. Mijn ouwe heer kon het niet laten aan mijn moeder te vragen, waarom ze steeds bozer ging kijken. 'Dat jong' begon ze, 'die maakt van ons huis een hoerenkeet, elke avond heeft hij er wel een op zijn kamer!' 


Enigszins verbaasd keken mijn vader en ik elkaar aan en moesten lachen. Ze sprong van haar stoel en marcheerde boos de kamer uit. Met een knal smeet ze de deur dicht en ging mokkend naar boven.


Schuchter zei ik sorry tegen mijn vader en mompelde iets van dat ik beter zou op gaan letten wat ik ging doen. Maar wat mijn vader, met een grijns van oor tot oor tegen mij zei zal ik nooit vergeten.


Heel droog en met een glimlach op z'n gezicht vroeg hij: 'Zeg, als je nog eens een meisje overhebt, denk je dan ook eens aan mij?'


De kriebels