Zoals het iedere jongen van een jaar of zestien betaamt, was ik ook een echte Casanova. Boordevol testosteron en als een kater achter alles aanlopen wat vrouwelijk was.
Vooral de vakantiekampen vlak bij ons in de bossen waren ideale jachtgronden voor deze zwerfkat. Dat het vaak meiden uit het westen betrof was alleen maar een positieve stimulans, zeker als je het door mijn ogen bekeek. Deze dames waren iets minder preuts voor mijn gevoel, dan de lokale dorpsschoonheden.
En natuurlijk was het voor de dames ook een leuke afwisseling van het saaie vakantiekamp leven.
Ook mijn slaapkamertje was aangepast voor vrouwelijk bezoek, een sfeervol lampje, kaarsjes en natuurlijk romantische muziek op voorraad. En ja, ook de rubbers en de handdoeken ontbraken niet. Menig tedere momenten zijn dan ook hier de geschiedenis in gegaan.
Schijnbaar had ik het geluk, redelijk populair te zijn bij de dames, dus het begon aardig druk te worden op het slaapkamertje. Bijna iedere avond lukte het wel mijn liefdeskrotje aan een een meisje te showen. Het gegiechel, de geluiden van de liefde en de romantische muziek waren dan ook niet van de lucht.
Ja, ik had het goed voor elkaar, tenminste, dat dacht ik. Echter, mijn moeder begon zich steeds meer er aan te ergeren. Als een guste teenager heb je dat niet zo snel in de gaten, maar mijn vader kreeg het natuurlijk mee.
Tijdens het avondeten, explodeerde de bom. Mijn ouwe heer kon het niet laten aan mijn moeder te vragen, waarom ze steeds bozer ging kijken. 'Dat jong' begon ze, 'die maakt van ons huis een hoerenkeet, elke avond heeft hij er wel een op zijn kamer!'
Enigszins verbaasd keken mijn vader en ik elkaar aan en moesten lachen. Ze sprong van haar stoel en marcheerde boos de kamer uit. Met een knal smeet ze de deur dicht en ging mokkend naar boven.
Schuchter zei ik sorry tegen mijn vader en mompelde iets van dat ik beter zou op gaan letten wat ik ging doen. Maar wat mijn vader, met een grijns van oor tot oor tegen mij zei zal ik nooit vergeten.
Heel droog en met een glimlach op z'n gezicht vroeg hij: 'Zeg, als je nog eens een meisje overhebt, denk je dan ook eens aan mij?'
De kriebels
maandag 25 oktober 2010
zondag 24 oktober 2010
Wat een stommeling.
Ik heb al mijn tranen verhuild schat,
het was mijn schuld.
Mijn hart kan je niet vergeten,
hij fluistert je naam.
Probeer mij alsjeblieft te vergeven,
ik weet dat ik de stommeling was.
Alleen met mijn verdriet,
zie ik nu in hoe erg ik je nodig ben,
kom alsjeblieft naar mij terug.
Probeer mij alsjeblieft te vergeven,
het was mijn schuld.
Mijn hart kan je niet vergeten,
hij fluistert je naam.
Probeer mij alsjeblieft te vergeven,
ik weet dat ik de stommeling was.
Alleen met mijn verdriet,
zie ik nu in hoe erg ik je nodig ben,
kom alsjeblieft naar mij terug.
Probeer mij alsjeblieft te vergeven,
ik weet dat ik de stommeling was.
Dromen, die in duigen zijn gevallen,
en een gebroken hart.
Herinneringen aan jou mijn liefste,
sinds wij uit elkaar zijn.
Dat is alles nog wat ik van je heb.
Dus geef deze stommeling nog een keer een kans.
Ik vertel je mijn verhaal hier,
zodat je kan zien,
hoe erg ik je nodig ben,
dus kom terug bij mij.
Onze dromen kunnen nog uitkomen lieverd,
als terugkeert naar deze stommeling.
De kriebels
zaterdag 23 oktober 2010
Het water staat tot aan mijn lippen.
Oh lieverd, je gedrag zorgt ervoor, dat ik verdrink.
En dan ga je huilen als mijn doorweekt lijf wordt gevonden.
Oh lieverd, het water speelt met mijn tenen.
Zeg alsjeblieft iets, iets lief voor dat ik ga.
Oh ik hou zo van jou,
en het water komt al tot mijn knieën.
Als ik niet verdrink mijn liefste,
ben ik bang dat ik ga bevriezen.
Oh lieverd, het water komt al tot mijn armen.
Als je echt van mij houd,
dan laat je mij mezelf geen pijn doen.
Oh ik heb je nodig,
en het water staat al tot aan mijn lippen.
Zeg dat je van mij houd,
voordat deze man voorgoed gaat verdwijnen.
Oh lieverd zeg dat je van mij houden doet,
want ik ga dieper in het water....
De kriebels
En dan ga je huilen als mijn doorweekt lijf wordt gevonden.
Oh lieverd, het water speelt met mijn tenen.
Zeg alsjeblieft iets, iets lief voor dat ik ga.
Oh ik hou zo van jou,
en het water komt al tot mijn knieën.
Als ik niet verdrink mijn liefste,
ben ik bang dat ik ga bevriezen.
Oh lieverd, het water komt al tot mijn armen.
Als je echt van mij houd,
dan laat je mij mezelf geen pijn doen.
Oh ik heb je nodig,
en het water staat al tot aan mijn lippen.
Zeg dat je van mij houd,
voordat deze man voorgoed gaat verdwijnen.
Oh lieverd zeg dat je van mij houden doet,
want ik ga dieper in het water....
De kriebels
vrijdag 22 oktober 2010
Oh Hart...
Oh hart, ik hoor je kloppen,
maar haar hart klopt niet zoals jij.
Oh hart, je moet nu gaan uitkijken,
anders breekt ze je doormidden.
Oh hart, geloof mij,
spaar je voor iemand die wel van je houd.
Maak nu geen scene, er is geen hoop voor ons.
Het kan haar niets schelen wat je ook doet.
Oh hart, alsjeblieft stop met je harde kloppen.
Laat je nu niet in met iets dat zo fout is.
Oh hart, laat haat je niet horen.
Kom op, je moet nu sterk zijn.
Geloof mij nu, ik word gek.
Hoor je niet wat ik je zeg?
Oh hart, ze wil niets van je weten.
Het heeft geen zin zo door te gaan.
De kriebels
maar haar hart klopt niet zoals jij.
Oh hart, je moet nu gaan uitkijken,
anders breekt ze je doormidden.
Oh hart, geloof mij,
spaar je voor iemand die wel van je houd.
Maak nu geen scene, er is geen hoop voor ons.
Het kan haar niets schelen wat je ook doet.
Oh hart, alsjeblieft stop met je harde kloppen.
Laat je nu niet in met iets dat zo fout is.
Oh hart, laat haat je niet horen.
Kom op, je moet nu sterk zijn.
Geloof mij nu, ik word gek.
Hoor je niet wat ik je zeg?
Oh hart, ze wil niets van je weten.
Het heeft geen zin zo door te gaan.
De kriebels
donderdag 21 oktober 2010
De wereld op zijn kop
Kinderen, ze zijn het dierbaarst wat je maar kan bezitten. Je geeft alles op voor het geluk en het welzijn van je kids. Ze zijn ook het kwetsbaarst in onze samenleving en dienen ook goed te worden beschermd.
Helaas zijn er onder ons 'produktiefoutjes van de natuur' die dit anders zien, pedofielen, of pedoseksuelen zoals ze zich liever noemen. Enge mannetjes, die hun geilheid botvieren op kinderen. Monsters die hun 10 minuten van genot belangrijker vinden dan het vernielen van een leven.
Wordt zo'n kinderverkrachter op zijn daden door de samenleving aangesproken, dan springt hij in de verdediging met zielige verhaaltjes en dreigementen. Ons justitieel apparaat leent zich er dan ook perfect voor.
Immers, zo'n roofdier blijkt meer rechten te hebben dan zijn slachtoffers, tenminste als we hem, en zijn advocaat moeten geloven. Dat het slachtoffer al levenslang heeft gekregen, is irrelevant, immers het kind wilde het zelf.
Dit is grote onzin, maar het is een vaak gebruikt argument van pedoseksuelen. Het gaat tijd worden, dat de rollen omgedraaid gaan worden, laat die pedoseksuele klootzakken maar levenslang wegrotten in een kleine cel. Of nog beter, ze spoorloos laten verdwijnen.
Neem nu de Eindhovense pedofiel Sytze van der Velde (62), meneer gaat gewoon door op Twitter om nieuwe slachtoffertjes te maken. Onder de gebruikersnaam @sytze61 benadert hij jeugdigen, of hoort ouders uit over hun kinderen.
Twitter gebruiker mediamix_weblog kaartte dit aan, en met een aangifte als gevolg! Nou Sytze, als je dit leest, van mij mag jij ook wel het tijdelijke met het eeuwige gaan verwisselen!
De kriebels
Helaas zijn er onder ons 'produktiefoutjes van de natuur' die dit anders zien, pedofielen, of pedoseksuelen zoals ze zich liever noemen. Enge mannetjes, die hun geilheid botvieren op kinderen. Monsters die hun 10 minuten van genot belangrijker vinden dan het vernielen van een leven.
Wordt zo'n kinderverkrachter op zijn daden door de samenleving aangesproken, dan springt hij in de verdediging met zielige verhaaltjes en dreigementen. Ons justitieel apparaat leent zich er dan ook perfect voor.
Immers, zo'n roofdier blijkt meer rechten te hebben dan zijn slachtoffers, tenminste als we hem, en zijn advocaat moeten geloven. Dat het slachtoffer al levenslang heeft gekregen, is irrelevant, immers het kind wilde het zelf.
Dit is grote onzin, maar het is een vaak gebruikt argument van pedoseksuelen. Het gaat tijd worden, dat de rollen omgedraaid gaan worden, laat die pedoseksuele klootzakken maar levenslang wegrotten in een kleine cel. Of nog beter, ze spoorloos laten verdwijnen.
Neem nu de Eindhovense pedofiel Sytze van der Velde (62), meneer gaat gewoon door op Twitter om nieuwe slachtoffertjes te maken. Onder de gebruikersnaam @sytze61 benadert hij jeugdigen, of hoort ouders uit over hun kinderen.
Twitter gebruiker mediamix_weblog kaartte dit aan, en met een aangifte als gevolg! Nou Sytze, als je dit leest, van mij mag jij ook wel het tijdelijke met het eeuwige gaan verwisselen!
De kriebels
maandag 18 oktober 2010
Ik wil niemand anders dan jou mijn lief
Ik wil niemand anders dan jou mijn lief,
niemand, nee niemand doet wat jij doet.
Je hand vasthouden en vertel me dat ik de ware ben voor jou.
En ik, wil niemand anders dan jou mijn lief.
Waar jij bent schat, daar wil ik ook zijn
Jij hebt mijn hart gestolen, en dat kan je goed zien.
En ik, ik wil niemand anders dan jij.
Helemaal voor mij zelf, en ik, ik wil niemand anders dan jou mijn lief.
Kom, en neem mij, neem mij in je armen.
Vertel mij, dat ik de man in je leven ben,
de man die van je charmes genieten mag.
Het kan mij niets schelen wat ze ook zeggen,
ik hou van je, zolang als ik leef.
En ik, ik wil niemand anders dan jou mijn lief.
De kriebels
niemand, nee niemand doet wat jij doet.
Je hand vasthouden en vertel me dat ik de ware ben voor jou.
En ik, wil niemand anders dan jou mijn lief.
Waar jij bent schat, daar wil ik ook zijn
Jij hebt mijn hart gestolen, en dat kan je goed zien.
En ik, ik wil niemand anders dan jij.
Helemaal voor mij zelf, en ik, ik wil niemand anders dan jou mijn lief.
Kom, en neem mij, neem mij in je armen.
Vertel mij, dat ik de man in je leven ben,
de man die van je charmes genieten mag.
Het kan mij niets schelen wat ze ook zeggen,
ik hou van je, zolang als ik leef.
En ik, ik wil niemand anders dan jou mijn lief.
De kriebels
I Have Returned!!!
Door onverklaarbare wijze schijnt mijn origineel Twitter account verdwenen te zijn. Ook kon ik niet meer op mijn blog komen. Alles schijnt nu weer te werken!
De kriebels
De kriebels
zaterdag 16 oktober 2010
Testosteron is een slechte raadgever.
Een luide lach van mijn leermeester verdreef de sterretjes voor mijn ogen, en een gehaast, ik bel je nog, brachten mij weer tot mijn positieven.
Ik zal een jaar of achttien geweest zijn, voor mijn gevoel op het hoogtepunt van mijn potentie, en aan het werk bij een bushalte in de stad Groningen. Elke ochtend om kwart over acht liep ze aan ons voor bij, een mooie dame, zo rond de 35 jaar, lekker strak figuur, mooi half lang bruin haar.
Ook deze woensdagmorgen kwam ze weer voorbij, strakke spijkerbroek aan, witte gympen, haar heupen wiegden heerlijk mee op haar zwoel tempo. Goedemorguh harde werker, zei ze tegen mij, toen ik dat plaatje langs mij zag lopen.
Tegen de tijd dat ik mijn tong weer uit het zand had getrokken, stapte ze net in de bus. Ik stamelde nog iets van een goede morgen en ging verder met mijn werk. Maar op een of andere manier liet ze mij niet los. Dat had zelfs mijn leermeester in de gaten, en kon het natuurlijk de hele dag aanhoren.
Op een of andere manier had deze dame mij in haar greep gekregen. Van slapen kwam niet veel meer, badend in het zweet werd ik wakker, en zag die heupjes weer voorbij komen, haar ogen die iets loensten, die heerlijke zwoele stem. Het was tijd voor actie, ik moest toegeven aan haar betovering.
De volgende ochtend was ik er helemaal klaar voor, strijdplan was tot op de puntjes geperfectioneerd, niets kon meer mis gaan. Als een roofdier die op zijn prooi wacht, keek ik steeds in de richting waarvan ze vandaan kwam. En ja hoor, daar kwam ze aanlopen, vijf minuten te vroeg. Als dat maar geen slecht teken is, dacht ik nog.
Het mooiste kunstwerk wat moeder natuur ooit had gemaakt leek wel voorbij te zweven. Ik besloot haar voor te zijn en met een opgewekte stem zei ik tegen haar: 'Goedemorgen mooie dame, U bent er vroeg bij vandaag'.
Het lief gezichtje kleurde rood en verlegen merkte ze op dat ze inderdaad wel aan de vroege kant was. Met een hartslag van ruim in de driehonderd slagen per minuut liep ik met haar mee naar de bushalte.
Bij de halte aangekomen keuvelden we wat over koetjes en kalfjes, totdat onze ogen elkaar kruisten. Wie de eerste stap zette, ben ik vergeten, wel dat we ineens in een innige omarming zaten en zoenden alsof onze levens er van afhing.
We waren zo intens met elkaar bezig, dat we de bus niet hoorden aankomen. Langzaam stopte de bus, en de chauffeur deed de deur open. En doffe dreun op mijn hoofd deed ons opschrikken.
De grote spiegel op de deur had mij vol op het achterhoofd geraakt en liet hier het licht uitgaan totdat mijn leermeester mij liet schrikken met zijn luide lach.
De kriebels
Ik zal een jaar of achttien geweest zijn, voor mijn gevoel op het hoogtepunt van mijn potentie, en aan het werk bij een bushalte in de stad Groningen. Elke ochtend om kwart over acht liep ze aan ons voor bij, een mooie dame, zo rond de 35 jaar, lekker strak figuur, mooi half lang bruin haar.
Ook deze woensdagmorgen kwam ze weer voorbij, strakke spijkerbroek aan, witte gympen, haar heupen wiegden heerlijk mee op haar zwoel tempo. Goedemorguh harde werker, zei ze tegen mij, toen ik dat plaatje langs mij zag lopen.
Tegen de tijd dat ik mijn tong weer uit het zand had getrokken, stapte ze net in de bus. Ik stamelde nog iets van een goede morgen en ging verder met mijn werk. Maar op een of andere manier liet ze mij niet los. Dat had zelfs mijn leermeester in de gaten, en kon het natuurlijk de hele dag aanhoren.
Op een of andere manier had deze dame mij in haar greep gekregen. Van slapen kwam niet veel meer, badend in het zweet werd ik wakker, en zag die heupjes weer voorbij komen, haar ogen die iets loensten, die heerlijke zwoele stem. Het was tijd voor actie, ik moest toegeven aan haar betovering.
De volgende ochtend was ik er helemaal klaar voor, strijdplan was tot op de puntjes geperfectioneerd, niets kon meer mis gaan. Als een roofdier die op zijn prooi wacht, keek ik steeds in de richting waarvan ze vandaan kwam. En ja hoor, daar kwam ze aanlopen, vijf minuten te vroeg. Als dat maar geen slecht teken is, dacht ik nog.
Het mooiste kunstwerk wat moeder natuur ooit had gemaakt leek wel voorbij te zweven. Ik besloot haar voor te zijn en met een opgewekte stem zei ik tegen haar: 'Goedemorgen mooie dame, U bent er vroeg bij vandaag'.
Het lief gezichtje kleurde rood en verlegen merkte ze op dat ze inderdaad wel aan de vroege kant was. Met een hartslag van ruim in de driehonderd slagen per minuut liep ik met haar mee naar de bushalte.
Bij de halte aangekomen keuvelden we wat over koetjes en kalfjes, totdat onze ogen elkaar kruisten. Wie de eerste stap zette, ben ik vergeten, wel dat we ineens in een innige omarming zaten en zoenden alsof onze levens er van afhing.
We waren zo intens met elkaar bezig, dat we de bus niet hoorden aankomen. Langzaam stopte de bus, en de chauffeur deed de deur open. En doffe dreun op mijn hoofd deed ons opschrikken.
De grote spiegel op de deur had mij vol op het achterhoofd geraakt en liet hier het licht uitgaan totdat mijn leermeester mij liet schrikken met zijn luide lach.
De kriebels
woensdag 13 oktober 2010
It'll Never Be Over For Me...
I know you've come
To tell me that it's over
Oh, oh, well, all right
I'll let you go free
But, baby
Thought it may be over for you
It'll never be over for me
Made up my mind
Not to start crying, oh, oh
But there's more
Than the eye can see
'Cause, baby, inside
My heart is breaking apart
'Cause it'll never be over for me
I'll know every time
I look up at a star, yeah, yeah
Your face is gonna come in view
And every time
The wild wind touches my lip
I'll think of your kiss
And feel so blue
If ever you find
That you were mistaken, oh, oh
No matter how long
That my heart beats
Just come on back
Oh, forget about everything, yes
'Cause it may be
May be over for you, yeah
But it'll never be over for me, oh, no
To tell me that it's over
Oh, oh, well, all right
I'll let you go free
But, baby
Thought it may be over for you
It'll never be over for me
Made up my mind
Not to start crying, oh, oh
But there's more
Than the eye can see
'Cause, baby, inside
My heart is breaking apart
'Cause it'll never be over for me
I'll know every time
I look up at a star, yeah, yeah
Your face is gonna come in view
And every time
The wild wind touches my lip
I'll think of your kiss
And feel so blue
If ever you find
That you were mistaken, oh, oh
No matter how long
That my heart beats
Just come on back
Oh, forget about everything, yes
'Cause it may be
May be over for you, yeah
But it'll never be over for me, oh, no
zondag 10 oktober 2010
Man, wat ben ik toch gek op vrouwen!
Ik ben gek op vrouwen met een paardenstaart,
Lekker mollig, of zo slank als een fotomodel
jammie, jammie, het maakt mij echt niet uit!
Als is ze zeer ervaren, of nog zo groen als gras.
Een stevige meid, of de dun model,
kleine babes, of juist lange chicks.
Oh oh man, wat ben ik toch gek op vrouwen!
Ja, ik val op jullie.
Ik word gek van vrouwen uit Amsterdam,
of uit Den Haag, Utrecht,
en vooral uit Rotjeknor!
Jammie, jammie meiden
Ik zal het je vertellen,
een schatje in elk stadje,
achter een hegje, of een vreemd bedje.
Niet te jong, en niet te oud,
verlegen, of juist heel erg wild
Oh oh man, wat ben ik toch gek op vrouwen!
Ja, ik val op jullie.
Voor een wandeling in het park,
of lekker plakken in het donker,
samen romantisch zijn in de nacht,
ik voel me niet happy zonder een mooie dame in mijn armen!
Net als Romeo, zoek ik mijn Julia,
en vinden zal ik haar!
Al is de keuze nog zo groot.
Ze gaat de mijne worden.
Jammie, jammie meiden
Ik zal het je vertellen,
Een simpel boerenmeisje,
of juist een hele dame.
Oh oh man, wat ben ik toch gek op vrouwen!
zaterdag 2 oktober 2010
Tie a Pink Ribbon
Vergeleken met een man, is een vrouw echt een wonderlijke creatie. De natuur maakt het mogelijk dat er nieuw leven kan ontstaan in haar lichaam. Noemt het een wonder van de natuur.
Haar borsten zijn ideale melktapjes voor het voeden van het kind. Ook menig mannelijk exemplaar zal zich niet kunnen weerhouden om aan deze tap te gaan hangen, of de verleiding te kunnen weerstaan een tapkast in het voorbij gaan te aanschouwen.
Er zitten echter ook nadelen aan het hebben van borsten, zo zal bij menige vrouw die richting de veertig gaat, de aantrekkingskracht van de aarde zijn sporen na gaan laten. Opmerkingen van: 'Hee, je mot ze water geven' hebben al bij menigeen het schaamrood op de kaken doen verschijnen. Helaas, ze zullen blijven hangen.
Maar nu even serieus, als de vrouw richting de veertig gaat, neemt de kans op borstkanker toe. Gelukkig is er door veel geld en langdurig onderzoek veel bekend over deze ziekte. Natuurlijk gaan er veel fabeltjes in het rond, daar ga ik het verder ook niet over hebben, die kan je hier vinden: http://www.strijdtegenborstkanker.nl/index.jsp?objectid=20657
Vanochtend las ik, dat een hele lieve meid, die vandaag jarig is, gisteren het bericht kreeg, dat de tumor in haar borst kleiner werd! Dit deed mij erg goed om te horen. Deze strijd lijkt in haar voordeel beslist te gaan worden. Haar relaas kan je op haar blog lezen http://mevrouwbee.web-log.nl/blog/
En nu, in oktober, de maand van de strijd tegen borstkanker, roep ik jullie op om het KWF te steunen. meer informatie vind je hier: http://www.strijdtegenborstkanker.nl/index.jsp
De kriebels
Abonneren op:
Posts (Atom)